ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (٧۲): قلاده انداختن به گردن هدی (شکرانه) و علامت گذاری کوهان آن، هنگام احرام

٧۳۳- عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ بقَالَ: صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ ص الظُّهْرَ بِذِي الْحُلَيْفَةِ، ثُمَّ دَعَا بِنَاقَتِهِ فَأَشْعَرَهَا فِي صَفْحَةِ سَنَامِهَا الأَيْمَنِ، وَسَلَتَ الدَّمَ، وَقَلَّدَهَا نَعْلَيْنِ، ثُمَّ رَكِبَ رَاحِلَتَهُ، فَلَمَّا اسْتَوَتْ بِهِ عَلَى الْبَيْدَاءِ أَهَلَّ بِالْحَجِّ. (م/۱۲۴۳)

ترجمه: ابن عباس بمی‌گوید: رسول الله ص نماز ظهر را در ذوالحلیفه خواند و دستور داد تا شترش را بیاورند و دامنه‌ی سمت راست کوهانش را علامت گذاشت طوریکه خون از آن، جاری گردید و دو نعل بر گردن شتر آویزان نمود. سپس مرکب‌اش را سوار شد و هنگامی‌که به بیداء رسید، برای حج، لبیک گفت.