باب(۳٩): مؤمن پاداش نیکی‌هایش را در دنیا و آخرت دریافت می‌نماید ولی شخص کافر، پاداش نیکی‌هایش را فقط در دنیا دریافت می‌کند
۶۰- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّ اللَّهَ لاَ يَظْلِمُ مُؤْمِنًا حَسَنَةً يُعْطَى بِهَا فِي الدُّنْيَا، وَيُجْزَى بِهَا فِي الآخِرَةِ، وَأَمَّا الْكَافِرُ فَيُطْعَمُ بِحَسَنَاتِ مَا عَمِلَ بِهَا لِلَّهِ فِي الدُّنْيَا، حَتَّى إِذَا أَفْضَى إِلَى الآخِرَةِ لَمْ تَكُنْ لَهُ حَسَنَةٌ يُجْزَى بِهَا». (م/۲۸۰۸)
ترجمه: انس بن مالک س می‌گوید: رسول الله ص فرمود: «الله نیکی هیچ مؤمنی را ضایع نمی‌گرداند؛ در دنیا به او عوض می‌دهد و آخرت هم در قبال آن، به وی پاداش عنایت می‌فرماید. اما کافر در عوض نیکی‌هایی که بخاطر الله انجام نداده، در دنیا به وی رزق داده می‌شود تا هنگامی‌که به آخرت می‌رود، هیچ‌گونه عمل نیکی، برای پاداش، نداشته باشد».