باب (٩): بیع مزابنه
٩۱۸- عَنبُشَيْرِ بْنِ يَسَارٍ مَوْلَى بَنِي حَارِثَةَ: أَنَّ رَافِعَ بْنَ خَدِيجٍ وَسَهْلَ بْنَ أَبِي حَثْمَةَ حَدَّثَاهُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَهَى عَنْ الْمُزَابَنَةِ: الثَّمَرِ بِالتَّمْرِ، إِلاَّ أَصْحَابَ الْعَرَايَا، فَإِنَّهُ قَدْ أَذِنَ لَهُمْ. (م/۱۵۴۰)
ترجمه: بشیر بن یسار مولای بنی حارثه می‌گوید: رافع بن خدیج و سهل بن ابی حثمه گفتند: رسول لله ص از مزابنه، منع فرمود. و مزابنه عبارت است از فروختن خرماهای نخلستان در برابر چند پیمانه خرما. البته بعد، استثنا فرمود و معامله‌ی عریه را (خرمای تازه‌ی بالای درخت را با خرمای کهنه) جایز قرار داد.