ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۲۶): اعضا تا جایی نورانی می‌شوند که آب وضو برسد

۱۳۳- عَنْ أَبِي حَازِمٍ قَالَ: كُنْتُ خَلْفَ أَبِي هُرَيْرَةَ س وَهُوَ يَتَوَضَّأُ لِلصَّلاَةِ، فَكَانَ يَمُدُّ يَدَهُ حَتَّى تَبْلُغَ إِبْطَهُ، فَقُلْتُ لَهُ: يَا أَبَا هُرَيْرَةَ، مَا هَذَا الْوُضُوءُ؟ فَقَالَ: يَا بَنِي فَرُّوخَ، أَنْتُمْ هَاهُنَا؟ لَوْ عَلِمْتُ أَنَّكُمْ هَاهُنَا مَا تَوَضَّأْتُ هَذَا الْوُضُوءَ، سَمِعْتُ خَلِيلِي ص يَقُولُ: «تَبْلُغُ الْحِلْيَةُ مِنَ الْمُؤْمِنِ حَيْثُ يَبْلُغُ الْوَضُوءُ». (م/۲۵۰)

ترجمه: ابوحازم می‌گوید: من پشت سر ابوهریره س بودم که ایشان برای نماز وضو می‌گرفت و دستهایش را تا زیر بغل می‌شست. من به او گفتم: ای ابوهریره! این چه وضویی است؟ گفت: ای بنی فروخ! شما اینجا هستید؟ اگر می‌دانستم که شما اینجا حضور دارید، اینگونه وضو نمی‌گرفتم. شنیدم که محبوبم (رسول الله ص) می‌فرمود: «مؤمن تا جایی نورانی می‌گردد که آب وضو برسد».