باب (۳٩): درباره‌ی بیتوته کردن در ذی طوی و غسل نمودن قبل از وارد شدن به مکه
۶٩۰- عَنْ نَافِعٍ: أَنَّ ابْنَ عُمَرَ بكَانَ لاَ يَقْدَمُ مَكَّةَ إِلاَّ بَاتَ بِذِي طَوًى حَتَّى يُصْبِحَ وَيَغْتَسِلَ، ثُمَّ يَدْخُلُ مَكَّةَ نَهَارًا، وَيَذْكُرُ عَنْ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ فَعَلَهُ. (م/۱۲۵٩)
ترجمه: نافع می‌گوید: هر گاه ابن عمر ببه مکه می‌آمد، در منطقه‌ی ذی طوی (نزدیک مکه) بیتوته می‌نمود تا این‌که صبح می‌شد. آنگاه غسل می‌کرد و روز، وارد مکه می‌شد. و روایت می‌کرد که رسول الله ص چنین می‌نمود.