ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۲٧): قضا آوردن نماز عصر بعد از غروب آفتاب

۲۲۱- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ س: أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ س يَوْمَ الْخَنْدَقِ جَعَلَ يَسُبُّ كُفَّارَ قُرَيْشٍ، وَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَاللَّهِ مَا كِدْتُ أَنْ أُصَلِّيَ الْعَصْرَ حَتَّى كَادَتْ أَنْ تَغْرُبَ الشَّمْسُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «فَوَاللَّهِ إِنْ صَلَّيْتُهَا». فَنَزَلْنَا إِلَى بُطْحَانَ، فَتَوَضَّأَ رَسُولُ اللَّهِص وَتَوَضَّأْنَا، فَصَلَّى رَسُولُ اللَّهِ ص الْعَصْرَ بَعْدَ مَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ، ثُمَّ صَلَّى بَعْدَهَا الْمَغْرِبَ. (م/۶۳۱)

ترجمه: جابر بن عبد الله بمی‏گوید: پس از غروبِ آفتابِ روزِ خندق، عمر فاروق س در حالی که کفار قریش را نفرین می‌کرد، خدمت رسول اکرم ص رسید و گفت: یا رسول الله! من نماز عصر را نزدیک غروب آفتاب، خواندم. رسول ‏الله ص فرمود: «سوگند به الله، من هنوز نماز عصر را نخوانده‏ام». بعد از آن، به بُطحان رفتیم و وضو گرفتیم و رسول ‏الله ص پس از غروب آفتاب، نخست، نماز عصر و سپس، نماز مغرب را خواند.