۲۶- کتابُ الحَج
کتاب [۲۶]: حج [۸۳]

[۸۳] از احکام و مسائل متعلق به این موضوع آنکه: ۱) حج در لغت به معنی قصد است، و در اصطلاح اهل شرع، عبارت از قصد بیت الله الحرام جهت ادای حج و یا عمره. ۲) حج بنا بر قول راجح در سال نهم هجری فرض گردید، و در این سال پیامبر خدا جابوبکر صدیقسرا امیر حج مقرر نمودند، و بعد از اینکه ابتدای سورۀ براءه در مورد براءت از مشرکین ناز گرید، پیامبر خدا جعلی بن ابی طالبسرا موظف ساختند، تا آن را برای مشرکین اعلان نماید، و خود پیامبر خدا جدر سال آینده‌اش که سال دهم هجری باشد، حج نمودند، و این یگانه حجی بود که پیامبر خدا جبعد از بثعت انجام دادند. ۳) کعبۀ معظمه در شهرمکۀ مکرمه قرار دارد، و این شهر متبرک دارای خواص و فضائل بسیاری است، از آن جمله اینکه: أ) خانۀ کعبه اولین خانه‌ای است که غرض عبادت کردن بنا یافته است، از ابو ذرسروایت است که گفت: از پیامبر خدا جپرییدم: اولین مسجدی که در روی زمین ساخته شده است کدام مسجد است؟ فرمودند: مسجد الحرام، پرسیدم: بعد از آن کدام مسجد؟ فرمودند: مسجد الأقصی، پرسیدم: بین این دو مسجد چند سال فاصله بود؟ فرمودند: چهل سال. ب) بعضی‌ها که از واقعیت بیگانه‌اند این سؤال را مطرح می‌کنند که: مسجد الحرام را ابراهیم÷و مسجد الأقصی را سلیمان÷بنا کرده است، و بین این دو پیامبر علیهما السلام بیش از هزار سال فاصلۀ زمانی وجود دارد، پس اینکه پیامبر خدا جفرموده‌اند که بین این دو مسجد چهل سال فاصلۀ زمانی وجود دارد چگونه است؟ در جواب باید گفت که: سلیمان÷مسجد الأقصی را تجدید بنا نمود، نه تاسیس، و تاسیس آن ذریعۀ یعقوب÷صورت گرفته است، و بنای یعقوب÷بعد از بنای کعبه ذریعۀ ابراهیم÷به طور دقیق بعد از چهل سال صورت گرفته است. ج) حج کردن به این خانۀ مشرفه بر هر کسی که قدرت آن را داشته باشد، فرض است. د) در وقت داخل شدن به مکۀ مکرمه باید با لباس مخصوصی که همان احرام باشد ملبس بود. ه) این شهر حرم است، به این معنی که: جنگ و خون ریزی، و شکار کردن، و قطع درختان آن حرام است. و) مالی که در آن‌جا گم می‌شود، جز برای معرفی نمودن و رساندن به صاحبش نباید برداشته شود. ز) خداوند به این شهر قسم یاد کرده است،﴿وَهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ ٣﴾، و﴿لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ﴾. ح) ثواب هرنمازی در مسجد الحرام برابر ثواب صد هزار نماز در مساجد دیگر است. ط) سر زمین این شهر از هر سر زمین دیگری درنزد خداوند متعال محبوب‌تر است. ی) قبلۀ تمام مسلمانان در شرق و غرب و شمال و جنوب عالم است. ک) رو آوردن به آن در وقت قضای حاجت حرام است. ل) کسی که قصد انجام دادن گناهی را در این شهر بنماید، ولو آنکه آن را عملی هم نسازد، گنهکار می‌شود، حال آنکه در غیر این شهر در هرجای دیگری از قصد کردن به گناه، تا وقتی که آن را عملی نسازد، بر شخص گناهی نیست.