ورود/ثبت نام
درباره
ثبت نام / ورود
تماس با ما
فارسی Persian
English
Malay
Pashto پښتو
Tajik Тоҷикӣ
Urdu اردو
العربية Arabic
جستجو
ورود/ثبت نام
فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد سوم
صفحه نخست
کتاب
فهرست کتاب
مشخصات کتاب
۲۴- کتابُ الزکَاةِ
کتاب [۲۴]: زکات
۱- باب: وجُوبِ الزَکَاةِ
باب [۱]: واجببودن زکات
۲- باب: إِثْمِ مَانِعِ الزَّكاةِ
باب [۲]: گناه کسی که زکات مالش را نمیدهد
۳- باب: ما أُدِّیَ زَکاتُهُ فَلَیْسَ بِکَنْزٍ
باب [۳]: مالی که زکاتش داده شود، گنج شمرده نمیشود
۴- باب: الصَّدَقَةِ مِن کَسبٍ طیِّبٍ
باب [۴]: زکات از مال حلال است
۵- باب: الصَّدَقَةِ قَبْلَ الرَّدِّ
باب [۵]: زکات دادن پیش از آنکه [آن را قبول نکنند] و رد نمایند
۶- باب: اتَّقُوا النَّارَ وَلَو بِشقِّ تَمرَةٍ وَالْقَلِیلِ مِنَ الصَّدَقَةِ
باب [۶]: خود را از آتش، ولو آنکه به نصف خرما و یا اندک صدقۀ باشد، نجات دهید
٧- باب: أيُّ الصَّدَقَةِ أَفْضَلُ؟
باب [٧]: کدام صدقه بهتر است
۸- «باب»
باب [۸]
٩- باب: إذَا تَصَدَّقَ عَلَی غَنِیِّ وَهُوَ لاَ یَعلَمُ
باب [٩]: کسی که ندانسته زکات را به ثروتمندی میدهد
۱٠- باب: إذَا تَصَدَّقَ عَلَى ابْنِهِ وَهُوَ لاَ یَشعُرُ
باب [۱٠] : کسی که صدقهاش را ندانسته به فرزندش داده است.
۱۱- باب: مَن أَمَرَ خَادِمَهُ بِالصَّدَقَةِ وَلَمْ یُنَاوِل بِنَفْسِهِ
باب [۱۱]: کسی که خادمش را به صدقه دادن امر نمود، و خودش آن را به دست نگرفت
۱۲- باب: لاَ صَدَقَةَ إلاَّ عَنْ ظَهْرِ غِنیٍّ
باب [۱۲]: صدقۀ کامل جز صدقۀ که از روی بینیازی باشد نیست
۱۳- باب: التَّحْرِیضِ عَلَى الصَّدَقَةِ و الشَّفَاعَةِ فِیهَا
باب [۱۳]: تشویق کردن در دادن صدقه و شفاعت کردن در آن
۱۴- باب: الصَّدَقَةِ فِیمَا اسْتَطَاعَ
باب [۱۴]: صدقه دادن به اندازۀ که قدرت دارد
۱۵- باب: مَنْ تَصَدَّقَ فِي الشِّرْكِ ثُمَّ أَسْلَمَ
باب [۱۵]: کسی که در حال مشرک بودن صدقه میدهد و بعد از آن مسلمان میشود
۱۶- باب: أَجْرِ الخَادِمِ إِذَا تَصَدَّقَ بِأَمْرِ صَاحِبِهِ غَیْرَ مُفْسِدٍ
باب [۱۶]: خادمی که به اجازۀ بادارش صدقه بدهد و خیانت نکند
۱٧- باب: قَولِ الله تَعَالَى
﴿
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَٱتَّقَىٰ
﴾
اللَّهُمَّ أَعْطِ مُنْفِقَ مَالٍ خَلَفاً
باب [۱٧]: این گفتۀ خداوند متعال که:
﴿
۱۸- باب: مَثَلِ البَخِیلِ والمُتَصَدِّقِ
باب [۱۸]: صفت شخص بخیل و شخص صدقه دهنده
۱٩- باب: عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ صَدَقَةٌ فَمَن لَم یَجِد فَلْیَعْمَل بِالمَعرُوفِ
باب [۱٩]: بر هر مسلمان صدقه دادن لازم است، و کسی که ندارد کار نیکی انجام دهد
۲٠- باب: قَدْرُکَمْ مِنَ الزَّکَاةِ وَالصَّدَقَةِ
باب [۲٠]: تا چه اندازه باید انسان زکات و خیرات بدهد
۲۱- باب: العَرْضِ فِي الزَّکَاةِ
باب [۲۱]: دادن(عرض) در زکات
۲۲- باب: لاَ یُجْمَعُ بَینَ مُتَفَرِّقٍ وَلاَ یُفَرَّقُ بَیْنَ مُجتَمعٍ
باب [۲۲]: متفرق نباید جمع گردد، و آنچه که جمع است، نباید متفرق گردد
۲۳- باب: مَا کَانَ مِن خَلِیطَینِ فَإنَّهُمَا یَتَرَاجَعَانِ بَيْنَهُمَا بِالسَّوِیَّة
باب [۲۳]: دو نفری که شریک اند[زکات را] بین خود متساویانه تقسیم نمایند
۲۴- باب: زَکَاةِ الإِبْلِ
باب [۲۴]: زکات شتر
۲۵- باب: مَن بَلَغَت عِنْدَهُ صَدَقَةُ بِنْتِ مَخَاضٍ وَلَیْسَتْ عِنْدَهُ
باب [۲۵]: کسی که بر وی(بنت مخاضی) فرض گردد و در نزدش نباشد
۲۶- باب: زَکَاةِ الغَنَمِ
باب [۲۶]: زکات گوسفند
۲٧- باب: لاَ یُؤخَذُ فِي الصَّدَقَةِ إلاَّ السَّلِیم
باب [۲٧]: در زکات جز مال سالم گرفته نمیشود
۲۸- باب: لاَ تُؤخَذُ کَرَائِمُ أمْوَالِ النَّاسِ فِي الصَّدَقَةِ
باب [۲۸]: در زکات نباید اموال برگزیدۀ مردم انتخاب گردد
۲٩- باب: الزَّکَاةِ عَلَى الأَ قَارِبِ
باب [۲٩]: دادن زکات برای اقوام و نزدیکان
۳٠- باب: لَیْسَ عَلَى المُسْلِمِ فِي فَرَسِهِ صَدَقَةٌ
باب [۳٠]: بر اسپ شخص مسلمان زکاتی نیست
۳۱- باب: الصَّدَقَةِ عَلَى الیَتَامى
باب [۳۱]: دادن زکات به یتیمان
۳۲- باب: الزَّکَاةِ عَلَى الزَّوجِ وَالأَیْتَامِ فِي الحَجْرِ
باب [۳۲]: دادن زکات به شوهر و به یتیمانی که در آغوشش میباشند
۳۳- باب: قَولِ الله تعالى:
﴿
وَفِي ٱلرِّقَابِ وَٱلۡغَٰرِمِينَ وَفِي سَبِيلِ ٱللَّهِ
﴾
باب [۳۳]: این قول خداوند متعال که:
﴿
و در آزاد کردن غلام
۳۴- باب: الاسْتِعْفَافِ عَنِ المَسأَلَةِ
باب [۳۴]: خود داری از سؤال کردن مردم
۳۵- باب: مَنْ أَعْطَاهُ الله شَیْئاً مِنْ غَیْرِ مَسأَلَةٍ وَلاَ إشْرَافِ نَفْسٍ
باب [۳۵]: کسی که خدا برایش بدون سؤال و طمع چیزی بدهد
۳۶- باب: مَنْ سَأَلَ النَّاسَ تَکَثُّراً
باب [۳۶]:کسی که از مردم جهت پس انداز سؤال میکند.
۳٧- باب: حَدِّ الغِنی
باب [۳٧]: حد ثروتمندی
۳۸- باب: خَرْصِ التَّمْرِ
باب [۳۸]: تخمین کردن خرما
۳٩- باب: العُشْرِ فِیمَا یُسْقَى مِنْ مَاءِ السَّمَاءِ وَبِالمَاءِ الجَارِي
باب [۳٩]: در آنچه که به آب آسمان و به آب جاری آبیاری میشود، عشر لازم میگردد.
۴٠- باب: أَخْذِ صَدَقَةِ التَّمْرِ عِنْدَ صِرَامِ النَّخْلِ وَهَل یُتْرَكُ الصَّبِيُّ فَیمَسُّ تَمرَ الصَّدَقَةِ
باب [۴٠]: زکات خرما در وقت چیدن آن است، و آیا برای طفل اجازه است که به خرمای زکات دست بزند؟
۴۱- باب: هَلْ یَشْتَرِي صَدَقَتَهُ، وَلاَ بَأسَ أَن یَشتَرِي صَدَقَتَه غَیرُه
باب [۴۱]: آیا روا است زکاتش را بخرد؟ ولی اگر شخص دیگری زکات را خرید، باکی نیست
۴۲- باب: الصَّدَقَةِ عَلَى مَوَالِي أَزْوَاجِ النَّبِيِّ
ج
باب [۴۲]: زکات دادن برای غلامان آزاد همسران پیامبر خدا
ج
۴۳- باب: إِذَا تَحوَّلَتِ الصَّدَقَةُ
باب [۴۳]: وقتی که زکات تغییر یابد
۴۴- باب: أَخْذِ الصَّدَقَةِ مِنَ الأَغْنِیَاءِ وَتُرَدَّ فِي الفُقَرَاءِ حَیْثُ کَانُوا
باب [۴۴]: گرفتن زکات از اعنیاء و دادن برای فقراء به هر جایی که باشند
۴۵- باب: صَلاَةِ الإِمَامِ وَدُعَائِهِ لِصَاحِبِ الصَّدَقَةِ
باب [۴۵]: دعا کردن امام برای زکات دهنده
۴۶- باب: مَا یُسْتَخْرَجُ مِنَ الْبَحْرِ
باب [۴۶]: آنچه که از دریا استخراج میشود
۴٧- باب: فِي الرِّکازِ الخُمُسُ
باب [۴٧]: در گنج، خُمس لازم است
۴۸- باب: قَولِ الله تَعَالى:
﴿
وَٱلۡعَٰمِلِينَ عَلَيۡهَا
﴾
وَمُحَاسَبَةِ المُصدَّقین مَعَ الإِمَامِ
باب [۴۸]: این قول خداوند که
﴿
و کسانیاند ک
۴٩- باب: وَسْمِ الإِمامِ إِبِلَ الصَّدَقَةِ بِیَدِهِ
باب [۴٩]: نشانه دار ساختن امام شتران صدقه را به دست خود
۲۵- کتابُ صَدقة الفِطر
کتاب [۲۵]: صدقۀ فطر
۱- باب: فَرْضِ صَدَقَةِ الْفِطْرِ
باب [۱]: فرضیت صدقۀ فطر
۲- باب: الصَّدَقَةِ قَبْلَ الْعِیدِ
باب [۲]: صدقه فطر پیش از نماز عید
۳- باب: صَدَقَةِ الفِطْرِ عَلَى الحُرِّ وَالمَمْلُوكِ
باب [۳]: صدقه فطر بر هر کس چه آزاد باشد و چه غلام لازم است
۲۶- کتابُ الحَج
کتاب [۲۶]: حج
[۸۳]
۱- باب: وُجُوبِ الحَجِّ وَفَضْلِهِ
باب [۱]: وجوب حج و فضیلت آن
۲- باب: قَول الله تَعَالى:
﴿
يَأۡتُوكَ رِجَالٗا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٖ يَأۡتِينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٖ ٢٧ لِّيَشۡهَدُواْ مَنَٰفِعَ لَهُمۡ
﴾
باب [۲]: این قول خداوند متع
۳- باب: الحَجِّ عَلَى الرَّحْلِ
باب [۳]: حج کردن بر شتر بارکش
۴- باب: فَضْلِ الحَجِّ المَبرُورِ
باب [۴]: فضیلت حج مبرور
۵- باب: مُهَلُّ أَهْلِ الْیَمَنِ
باب [۵]: میقات اهل یمن
۶- «باب»
باب [۶]
٧- باب: خُرُوجِ النَّبِيِّ
ج
عَلَى طَرِیقِ الشَّجَرَةِ
باب [٧]: بر آمدن پیامبر خدا
ج
بر راه (شجره)
۸- باب: قَوْلِ النَّبِيِّ
ج
: «العَقِیقُ وَادٍ مُبَارَكٌ»
باب [۸]: این گفتۀ پیامبر خدا
ج
که: «عقیق دشت مبارکی است»
٩- باب: غَسْلِ الخَلُوقِ ثَلاَثَ مراتٍ مِن الثِیَابِ
باب [٩]: سه بار شستن خوشبوئی از جامه
۱٠- باب: الطَّیبِ عِنْدَ الإِحْرَامِ وَما یِلْبَسُ إذَا أَرَادَ أنْ یُحْرِمَ
باب [۱٠]: استعمال خوشبوئی هنگام احرام بستن و بیان لباسی که به آن احرام میبندد
۱۱- باب: مَنْ أَهَلَّ مُلَبَّداً
باب [۱۱]: کسی که در حال (مُلَبَّد) بودن، تلبیه گفت
۱۲- باب: الإِهْلاَلِ عِنْدَ مَسْجِدِ ذِي الحُلَیْفَةِ
باب [۱۲]: تلبیه گتن از نزد مسجد (ذوالحلیفه)
۱۳- باب: الرُّکُوبِ وَالارْتِدَافِ فِي الحَجِّ
باب [۱۳]: سوار شدن، و باهم سوارشدن بر یک مرکب در حج
۱۴- باب: مَا یَلْبَسُ المُحْرِمُ مِنَ الثِّیَابِ وَالأَرْدِیَةِ وَالأَزُرِ
باب [۱۴]: آنچه که محرم از ثیاب و رداء و ازار میپوشد
۱۵- باب: التَّلْبِیَةِ
باب [۱۵]: تلبیه گفتن
۱۶- باب: التَّحْمِیدِ وَالتَّسْبِیحِ وَالتَّکْبِیرِ قَبْلَ الإِهْلاَلِ عِنْدَ الرُّکُوبِ عَلَى الدَّابَّةِ
باب [۱۶]: گفتن الحمد لله، و سبحان الله، و الله أکبر پیش از شروع کردن به تلبیه گفتن در وقت سوار شدن بر دابه
۱٧- باب: الإِهْلاَلِ مُسْتَقْبِلَ القِبْلَةِ
باب [۱٧]: تلبیه گفتن به قبله
۱۸- باب: التَّلْبِیَةِ إِذَا انْحَدَرَ فِي الوَادِي
باب [۱۸]: تلبیه گفتن هنگام سرازیر شدن در وادی
۱٩- باب: مَنْ أَهَلَّ فِي زَمَنِ النَّبِيِّ
ج
کَإِهْلاَلِهِ
ج
باب [۱٩]: کسی که در زمان پیامبر خدا
ج
مانند نیت ایشان به حج، نیت کرده است
۲٠- باب: قَوْلِ الله تَعَالَى:
﴿
ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ...
﴾
باب [۲٠]: این قول خداوند متعال که:
﴿
حج [در] ماههای معینی است
۲۱- باب: التَّمَتُّعِ وَالإِقْرَانِ وَالإِفْرَادِ بِالحَجِّ وَفَسْخِ الحَجِّ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ مَعَهُ هَدْيٌ
باب [۲۱]: حج تمتع، و قران، و افراد، و فسخ حج برای کسی که (هدی) همراهش نیست
[۱۱٩]
۲۲- باب: التَّمَتُّعِ
باب [۲۲]: حج تمتع
۲۳- باب: مِنْ أَیْنَ یَدْخُلُ مَکَّةَ
باب [۲۳]: از کجا باید به مکه داخل شد
۲۴- باب: فَضْلِ مَکَّةَ وَبُنْیَانِهَا
باب [۲۴]: فضیلت مکه و بنای آن
۲۵- باب: تَورِیثِ دُورِ مَکَّةَ وَبَیْعِهَا وَشِرَائِهَا وَأَنَّ النَّاسَ فِي المَسجِدِ الحَرَامِ سَوَاءٌ
باب [۲۵]: میراث بردن خانههای مکه، و خرید و فروش آنها، و اینکه مردم در مسجد الحرام باهم برابر هستند
۲۶- باب: نُزُولِ النَّبِيِّ
ج
مَکَّةَ
باب [۲۶]: قدوم پیامبر خدا
ج
به مکه
۲٧- باب: هَدْمِ الْکَعْبَةِ
باب [۲٧]: انهدام کعبه
۲۸- باب: قول الله تعالى:
﴿
جَعَلَ ٱللَّهُ ٱلۡكَعۡبَةَ ٱلۡبَيۡتَ ٱلۡحَرَامَ قِيَٰمٗا لِّلنَّاسِ وَٱلشَّهۡرَ ٱلۡحَرَامَ...
﴾
باب [۲۸]: این قول خداوند متعال که:
۲٩- باب: هَدْمِ الْکَعْبَةِ
باب [۲٩]: منهدم کردن کعبه
۳٠- باب: مَا ذُکِرَ فِي الحَجَرِ الأَسْوَدِ
باب [۳٠]: آنچه که در مورد حجر الأسود آمده است
۳۱- باب: مَنْ لَمْ یَدْخُلِ الْکَعْبَةَ
باب [۳۱]: کسی که به کعبه داخل نگردید
۳۲- باب: مَنْ کَبَّرَ فِي نَوَاحِي الکَعْبَةِ
باب [۳۲]: کسی که در اطراف خانۀ کعبه تکبیر گفت
۳۳- باب: کَیْفَ کَانَ بَدْءُ الرَّمَلِ
باب [۳۳]: ابتدای مشروعیت (رَمَل) چگونه بود
۳۴- باب: اسْتِلاَمِ الحَجَرِ الأَسْوَدِ حِینَ یَقْدَمُ مَکَّةَ أَوَّلَ مَا یَطُوفُ وَیَرْمُلُ ثَلاَثاً
باب [۳۴]: بوسیدن حجر الأسود در وقت قدوم به مکه در نخستین طواف که سه بار (رَمَل) میکند
۳۵- باب: الرَّمَلِ فِي الحَجِّ وَالعُمْرَةِ
باب [۳۵]: (رَمَل) نمودند در حج و عمره
۳۶- باب: اسْتِلاَمِ الرُّکْنِ بِالْمِحْجَنِ
باب [۳۶]: استلام رکن [حجر الأسود] به عصا
۳٧- باب: تَقْبِیلُ الحَجَرِ
باب [۳٧]: بوسیدن حجر الأسود
۳۸- باب: مَنْ طَافَ بِالبَیْتِ إِذَا قَدِمَ مَکَّةَ قَبْلَ أَنْ یَرْجِعَ إِلَى بَیْتِهِ
باب [۳۸]: کسی که هنگام قدوم به مکه، پیش از رفتن به خانهاش به خانه طواف نمود
۳٩- باب: الکَلاَمِ فِي الطَّوَافِ
باب [۳٩]: سخن زدن در هنگام طواف
۴٠- باب: لاَ یَطُوفُ بِالبَیْتِ عُریَانٌ وَلاَ یَحُجُّ مُشْرِكٌ
باب [۴٠]: نباید برهنۀ به خانه طواف نماید، و نباید مشرکی حج کند
۴۱- باب: مَنْ لَمْ یَقْرَب الکَعْبَةَ وَلَم یَطُفْ حَتَّى یَخْرُجَ إِلَى عَرَفَةَ وَیَرْجِعَ بَعْدَ الطَّوَافِ الأَوَّلِ
باب [۴۱]: کسی که پیش از رفتن به عرفات به کعبه طواف نکرد و بعد از طواف اول، بازگشت
۴۲- باب: سِقَایِةِ الحَاجِّ
باب [۴۲]: آب دادن حجاج
۴۳- باب: وُجُوبِ الصَّفَا وَالمَرْوَةِ
باب [۴۳]: وجوب [سعی بین] صفا و مروه
۴۴- باب: مَا جَاءَ فِي السَّعْيِ بَیْنَ الصَّفَا وَالمَرْوَةِ
باب [۴۴]: آنچه که در مورد سعی بین صفا و مروه آمده است
۴۵- باب: تَقضِي الحَائِضُ المَنَاسِكَ کُلَّهَا إِلاَّ الطَّوافَ بِالْبَیْتِ
باب [۴۵]: زن حائض تمام مناسک حج، به استثنای طواف به خانه را انجام میدهد
۴۶- باب: أَیْنَ یُصَلِّي الظُّهْرَ یَوْمَ التَّرْوِیَةِ
باب [۴۶]: روز ترویه نماز پیشین را در کجا بخواند؟
۴٧- باب: صَوْمِ یَوْمِ عَرَفَةَ
باب [۴٧]: روزۀ روز عرفه
۴۸- باب: التَّهْجِیرِ بِالرَّوَاحِ یَوْمِ عَرَفَةَ
باب [۴۸]: رفتن در وقت گرمی روز به طرف عرفه
۴٩- باب: التَّعْجِیلِ إِلَى المَوقِف
باب [۴٩]: عجله نمودن به سوی موقف
[۱۶٧]
۵٠- باب: الوُقُوفِ بِعَرَفَةَ
باب [۵٠]: وقوف به عرفه
۵۱- باب: السَّیْرِ إذا دَفَعَ مِنْ عَرَفَةَ
باب [۵۱]: چگونگی رفتن در وقت بر آمدن از عرفات
۵۲- باب: أَمرِ النَّبِيِّ
ج
بِالسَّکِینَةِ عِنْدَ الإِفَاضَةِ وَإِشَارَتِهِ إِلَیْهِمْ بِالسَّوْطِ
باب [۵۲]: امر کردن پیامبر خدا
ج
به آرام رفتن از عرفات، و اشاره نمودن به طرف آنها با شلاق
۵۳- باب: مَنْ قدَّمَ ضَعَفَةَ أَهْلِهِ بِلَیْلٍ، فَیَقِفُونَ بِالمُزْدَلِفَةِ وَیَدْعُونَ، وَیُقدِّمِ إِذَا غَابَ القَمَرُ
باب [۵۳]: کسی که ضعیفان فامیلش را پیشتر فرستاد تا به مزدلفه بایستند و دعا کنند، و این پیش فرستادن در وقت غیاب مهتاب بود
۵۴- باب: مَنْ یُصَلِّي الْفَجْرَ بِجَمْعٍ
باب [۵۴]: کسی که نماز صبح را به مزدلفه میخواند
۵۵- باب: مَتَى یُدْفَعُ مِنْ جَمْعٍ
باب [۵۵]: از مزدلفه چه وقت باید حرکت کرد
۵۶- باب: رُکُوبِ البُدْنِ
باب [۵۶]: سوار شدن بر شتر (هدی)
۵٧- باب: مَنْ سَاقَ البُدْنَ مَعَهُ
باب [۵٧]: کسی که شتر (هدی) را با خود برده است
۵۸- باب: مَنْ أَشْعَرَ وَقَلَّدَ بِذِي الحُلَیْفَةِ ثُمَّ أَحْرَمَ
باب [۵۸]: کسی که شتر (هدی) را در ذو الحلَیفه قلاده کرد، و بعد از آن احرام بست
۵٩- باب: مَنْ قَلَّدَ القَلاَئِدَ بِیَدِهِ
باب [۵٩]: کسی که به دست خودش قلاده کرد
۶٠- باب: تَقْلِیدِ الْغَنَمِ
باب [۶٠]: قلاده کردن گوسفند
۶۱- باب: القَلائِدِ مِنَ العِهْنِ
باب [۶۱]: قلائد از پشم
۶۲- باب: الْجِلاَلِ لِلْبُدْنِ وَالتَّصَدُّقِ بِهَا
باب [۶۲]: جل شتر (هدی) و خیرات دادن آن
۶۳- باب: ذَبْحِ الرَّجُلِ البَقَرَ عَنْ نِسَائِهِ مِنْ غَیْرِ أَمْرِهِنَّ
باب [۶۳]: ذبح کردن شخص گاو را از طرف همسران خود، بدون امر آنها
۶۴- باب: النَّحْرِ فِي مَنْحَرِ النَّبِيِّ
ج
بِمِنیَ
باب [۶۴]: ذبح کردن در (منی) در کشتارگاه پیامبر خدا
ج
۶۵- باب: نَحْرِالإِبِلِ مُقیَّدة
باب [۶۵]: ذبح کردن شتر در حال بستن دستش
۶۶- باب: لاَ یُعْطِي الجَزَّارَ مِنَ الهَديِ شَیْئاً
باب [۶۶]: برای سلاخ نباید از (هدی) چیزی بدهد
۶٧- باب: مَا یَأکُلُ مِنَ الْبُدْنِ وَمَا یَتَصَدَّقُ
باب [۶٧]: آنچه که از شتر (هدی) بخورد، و آنچه که صدقه بدهد
۶۸- باب: الحَلْقِ وَالتَّقْصیرِ عِنْدَ الإِحْلاَلِ
باب [۶۸]: تراشیدن و کوتاه کردن موی سر در وقت خارج شدن از احرام
۶٩- باب: رَمْي الجِمَارِ
باب [۶٩]: زدن جمرهها
٧٠- باب: رَمْيِ الجَمَارِ مِنْ بَطْنِ الوَادِي
باب [٧٠]: جمره زدن از پایین وادی
٧۱- باب: رَمْيِ الجَمَارِ بِسَبْعِ حَصَیَاتٍ
باب [٧۱]: جمره زدن با هفت ریگ
٧۲- باب: إِذَا رَمَى الجَمْرَتَینِ یَقُومُ وَیُسهِلُ مُستَقْبِلَ الْقِبْلَةِ
باب [٧۲]: وقتی که دو جمره را زد بایستد، و در بطن وادی رویش را به قبله کند
٧۳- باب: طَوَافِ الْوَدَاعِ
باب [٧۳]: طواف وداع
٧۴- باب: إِذَا حَاضَتِ المَرأةُ بَعْدَ مَا أَفَاضَتْ
باب [٧۴]: وقتی که زن بعد از آمدن از عرفات، حیض شد
٧۵- باب: المُحَصَّب
باب [٧۵]: [حکم منزل کردن] در محصب
٧۶- باب: النُّزُولِ بِذِي طُویً قَبْلَ أَنْ یَدْخُلَ مَکَّةَ وَالنُّزُولِ بِالبَطحَاءِ الَّتِي بِذِي الحُلَیْفَةِ إِذَا رَجَعَ مِنْ مَکَّةَ
باب [٧۶]: منزل نمودن به (ذی طُوی) پیش از داخل شدن به مکه، و منزل نمودند در دشت (ذو الحلیفَه) در وقت برگشتن
۲٧- کتابُ العُمْرَة
کتاب [۲٧]: عمره
۱- باب: وجُوبُ العُمْرَةِ وَفَضْلُهَا
باب [۱]: وجوب عمره و فضیل آن
۲- باب: مَنِ اعْتَمَرَ قَبْلَ الحَجِّ
باب [۲]: کسی که پیش از حج عمره کرد
۳- باب: کَمِ اعْتَمَرَ النَّبِيُّ
ج
باب [۳]: پیامبر خدا
ج
چند بار عمره کردند؟
۴- باب: عُمْرَةِ التَّنْعِیمِ
باب [۴]: عمرۀ تنعیم
۵- باب: الاِعْتِمَارِ بَعْدَ الحَجِّ بِغَیرِ هَدْيٍ
باب [۵]: عمره کردن بعد از حج بدون تقدیم (هدی)
۶- باب: أَجْرُ الْعُمْرَةِ عَلَى قَدْرِ النَّصَبِ
باب [۶]: ثواب عمره به اندازۀ مشقت است
٧- باب: مَتَى یَحِلُّ المُعْتَمِرُ
باب [٧]: عمره کننده چه وقت حلال میشود
۸- باب: مَا یَقُول إِذَا رَجَعَ مِنَ الحَجِّ أَوِ الْعُمْرَةِ أَو الْغَزْوِ
باب [۸]: در باز گشتن از حج، و یا عمره و یا جهاد، چه باید گفت؟
٩- باب: اسْتِقْبَالِ الحَاجِّ القَادِمَیْنِ وَالثَّلاَثَةِ عَلَى الدَّابَّةِ
باب [٩]: استقبال از حُجَّاج، و سوار شدن سه نفر بر یک مرکب
۱٠- باب: الدُّخُولِ بِالعَشِيِّ
باب [۱٠]: آمد از سفر، به شب
۱۱- باب: مَنْ أَسْرَعَ نَاقَتَهُ إِذَا بَلَغَ المَدِینَةَ
باب [۱۱]: کسی که هنگام رسیدن به مدینه شترش را تیز راند
۱۲- باب: السَّفَرُ قِطْعَةٌ مِنَ العَذَابِ
باب [۱۲]: سفر جزئی از عذاب است
۲۸- کتابُ المُخْصَر وَجَزَاءِ الصَّیْد
کتاب [۲۸]: احصار و جزای شکار کردن
[۲۲٠]
۱- باب: إِذا أُحصِرَ المُعتَمِرُ
باب [۱]: اگر عمره کننده به مانع دچار شد
۲- باب: الإِحْصَارِ فِي الحَجِّ
باب [۲]: به مانع بر خورد نمودن در حج
۳- باب: النَّحْر قَبْلَ الحَلْقِ فِي الحَصْرِ
باب [۳]: در احصار، پیش از تراشیدن سر، (هدی) نحر گردد
۴- باب: قول الله تعالى:
﴿
أَوۡ صَدَقَةٍ
﴾
وَهِي إِطْعَامُ سِتَّةِ مساكِينَ
باب [۴]: این قول خداوند متعال که:
﴿
یا دادن صدقه
۵- باب: الإِطْعَامُ فِي الفِدْیَةِ نِصْفُ صَاعٍ
باب [۵]: مراد از طعما دادن در فدیه، نصف صاع است
۲٩- کِتَابُ جَزَاءِ الصَّیْدِ وَنَحْوِهِ
کتاب [۲٩]: جزای شکار کردن و مانند آن
۱- باب: إِذَا صَادَ الحَلاَلُ فَأَهْدَى لِلمُحْرِمِ الصَّیْدَ، أَکَلَه
باب [۱]: اگر حلال شکار کرد و برای محرم داد، آن را بخورد
۲- باب: لاَ یُعِینُ المُحْرِمُ الحَلاَلَ فِي قَتْلِ الصَّیْدِ
باب [۲]: محرم شخص حلال را در کشتن شکار کمک نکند
۳- باب: لا یُشِیرُ المُحْرِمُ إِلى الصَّیْدِ لِکَيْ یَصْطَادَهُ الحَلاَلُ
باب [۳]: محرم نباید به سوی شکار اشاره نماید، تا شخص حلال آن را شکار کند
۴- باب: إِذَا أَهْدَی للمُحْرِمِ حِمَاراً وَحْشِیًّا لَمْ یَقْبَلْ
باب [۴]: اگر برای محرم گورخری را بخشید، قبول نکند
۵- باب: مَا یَقْتُلُ المُحْرِمُ فِي الحَرَمِ
باب [۵]: آنچه را که محرم در (حرم) کشته میتواند
۶- باب: لاَ یَحِلُّ القِتَالُ بِمَکَّةَ
باب [۶]: قتال در مکه روا نیست
٧- باب: الحِجَامَةِ لِلمُحْرِمِ
باب [٧]: حجامت برای محرم
۸- باب: تَزْوِیجِ المُحْرِمِ
باب [۸]: نکاح کردن محرم
٩- باب: الاغْتِسَالِ لِلمُحْرِمِ
باب [٩]: غسل برای محرم
۱٠- باب: دُخُولِ الحَرَمِ وَمَکَّةَ بِغَیْرِ إِحْرَامٍ
باب [۱٠]: داخل شدن به حرم و مکه بدون احرام
۱۱- باب: الحَجِّ وَالنُّذُورِ عَنِ المَیِّتِ وَالرَّجُلُ یَحُجُّ عَنِ المَرْأَةِ
باب [۱۱]: حج و نذر از مرده، و مردی که از طرف زن حج میکند
۱۲- باب: حَجِّ الصِّبْیَانِ
باب [۱۲]: حج اطفال
۱۳- باب: حَجِّ النِّسَاءِ
باب [۱۳]: حج زنها
۱۴- باب: مَنْ نَذَرَ المَشْيَ إِلَى الْکَعْبَةِ
باب [۱۴]: کسی که نذر کند تا پیاده به کعبه برود
۳٠- کَتَابُ فَضائِل المَدِینَة
کتاب [۳٠]: فضائل مدینۀ منوره
۱- باب: حَرَمَ المَدِینَةِ
باب [۱]: حرم مدینه
۲- باب: فَضْلِ المَدِینَةِ وَأَنَّهَا تَنْفِي النَّاسَ
باب [۲]: فضیلت مدینه، و مدینه مردمان [بد] را از خود میراند
۳- باب: المَدِینَةُ طَابَةٌ
باب [۳]: مدینه گوارا است
۴- باب: مَنْ رَغِبَ عَنِ المَدِینَةِ
باب [۴]: کسی که از مدینه دل سرد شود
۵- باب: الإِیمَانُ یَأرِزُ إِلَى المَدِینَةِ
باب [۵]: ایمان در مدینه جمع میگردد
۶- باب: إِثْمِ مَنْ کَادَ أَهْلَ المَدِینَةِ
باب [۶]: گناه کسی که مردم مدینه را فریب میدهد
٧- باب: آطَامِ المَدِینَةِ
باب [٧]: قصرهای مدینه
۸- باب: لاَ یَدْخُلُ الدَّجَّالُ المَدِینَةَ
باب [۸]: دجال به مدینۀ [منوره] داخل نمیشود
٩- باب: المَدِینَةُ تَنفِي الخَبَثَ
باب [٩]: مدینه پلیدیها را از بین میبرد
۱٠- «باب»
باب [۱٠]
۱۱- «باب»
باب [۱۱]
۳۱- کِتَابُ الصَّوْمِ
کتاب [۳۱]: [احکام] روزه
۱- باب: فَضْلِ الصَّوْمِ
باب [۱]: فضیلت روزه
۲- باب: الرَّیَّانُ لِلصَّائِمِینَ
باب [۲]: (ریَّان) برای روزه داران است
۳- باب: هَلْ یُقَالُ رَمَضَانُ أَو شَهْرُ رَمَضَانَ وَمَن رَأَی ذلِكَ کُلَّهُ
باب [۳]: آیا باید رمضان گفت یا ماه رمضان؟ و کسی که هردو را جواز میدهد
۴- باب: مَنْ لَمْ یَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالعَمَل بِهِ رَمَضَانَ
باب [۴]: کسی که دروغ، و عمل به آن را در رمضان ترک نکند
۵- باب: هَلْ یَقُولُ إِنِّي صَائِمٌ إِذَا شُتِمَ
باب [۵]: اگر دشنام داده شد آیا بگوید که: من روزهدار هستم
۶- باب: الصَّوْمِ لَمِنْ خَافَ عَلَى نَفْسِهِ العُزُوبَةَ
باب [۶]: روزه گرفتن برای کسی که از وقوع در زنا میترسد
٧- باب: قَولِ النَّبِيِّ
ج
: «إِذَا رَأَیْتُمُ الهِلاَلَ فَصُومُوا، وَإِذَا رَأَیْتُمُوهُ، فَأَفْطِرُوا»
باب [٧]: قول پیامبر خدا
ج
که فرمودند: «هنگامی که ماه را دیدید روزه بگیرید و هنگامی که ما
۸- باب: شَهْرَا عِیدٍ لاَ یَنْقُصَانِ
باب [۸]: دو ماه عید، کم نمیشود
٩- باب: قَولِ النَّبِيِّ
ج
: «لاَ نَکْتُبُ وَلاَ نَحْسُب»
باب [٩]: این قول پیامبر خدا
ج
که: «نوشته نمیکنیم و حساب نمیکنیم»
۱٠- باب: لاَ یَتَقَدَّمَنَّ رَمَضَانَ بِصَوْمِ یَومٍ وَلاَ یَوْمَیْنِ
باب [۱٠]: نباید یک و یا دو روز پیش از رمضان روزه گرفت
۱۱- باب: قَولِ الله جَلَّ ذِکْرُهُ:
﴿
أُحِلَّ لَكُمۡ لَيۡلَةَ ٱلصِّيَامِ ٱلرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَآئِكُمۡۚ هُنَّ لِبَاسٞ لَّكُمۡ وَأَنتُمۡ لِبَاسٞ لَّهُنَّۗ
﴾
باب [۱۱]: این
۱۲- باب: قَولِ الله تَعَالَى:
﴿
وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ ٱلۡخَيۡطُ ٱلۡأَبۡيَضُ مِنَ ٱلۡخَيۡطِ ٱلۡأَسۡوَدِ مِنَ ٱلۡفَجۡرِۖ
﴾
باب [۱۲]: این قول خد
۱۳- باب: قَدرِ کَمْ بَیْنَ السَّحُورِ وَصَلاَةِ الْفَجْرِ
باب [۱۳]: بین سحری تا نماز فجر چه قدر وقت است
۱۴- باب: بَرَکَةِ السَّحُورِ مِنْ غَیْرِ إِیجَابٍ
باب [۱۴]: سحری کردن برکت دارد ولی واجب نیست
۱۵- باب: إِذَا نَوَى بِالنَّهَارِ صَوْمًا
باب [۱۵]: اگر کسی در روز انیت روزۀ را کرد
۱۶- باب: الصَّائِمِ یُصْبِحُ جُنُباً
باب [۱۶]: روزه داری که تا صبح جنب میماند
۱٧- باب: المُبَاشَرَةِ لِلصَّائِمِ
باب [۱٧]: هم آغوشی برای روزهدار
۱۸- باب: الصَّائِمِ إِذَا أَکَلَ أَو شَرِبَ نَاسِیًا
باب [۱۸]: اگر روزهدار در حالت فراموشی چیزی را بخورد و یا بیاشامد
۱٩- باب: إِذَا جَامَعَ فِي رَمَضَانَ وَلَم یَکُن لَهُ شَيءٌ فَتُصُدِّقَ عَلَیهِ فَلْیُکَفِّر
باب [۱٩]: اگر کسی در ماه رمضان جماع کرد، و چیزی نداشت و برایش صدقه داده شد، آن صدقه را کفاره بدهد
۲٠- باب: الحِجَامَةِ وَالقَيءِ لِلصَّائِمِ
باب [۲٠]: حکم حجامت وقیء برای شخص روزهدار
۲۱- باب: الصَّوْمِ فِي السَّفَرِ وَالإِفْطَارِ
باب [۲۱]: روزه گرفتن و روزه خوردن در سفر
۲۲- باب: إِذَا صَامَ أَیَّاماً مِن رَمَضَانَ ثُمَّ سَافَرَ
باب [۲۲]: اگر کسی چند روزی از رمضان را روزه گرفت، و بعد از ان سفرکرد
۲۳- «باب»
باب [۲۳]
۲۴- باب: قَولِ النَّبِيِّ
ج
: «لَیْسَ مِنَ االبِّرِ الصَّوْمُ فِي السَّفَرِ
باب [۲۴]: این گفتۀ پیامبر خدا
ج
که: «روزه گرفتن در سفر کار پسندیدۀ نیست»
۲۵- باب: لَمْ یَعِبْ أَصْحَابُ النَّبِيِّ
ج
بَعْضُهُمْ بَعْضاً فِي الصَّوْمِ وَالإِفْطَارِ
باب [۲۵]: صحابه پیامبر خدا
ج
روزه خوردن و روزه گرفتن را بر یکدیگر عیب نمیگفتند
۲۶- باب: مَنْ مَاتَ وَعَلَیْهِ صَوْمٌ
باب [۲۶]: کسی که بمیرد و قرضدار روزه باشد
۲٧- باب: مَتَى یَحِلُّ فَطْرُ الصَّائِمِ
باب [۲٧]: افطار برای شخص روزهدار چه وقت روا میشود؟
۲۸- باب: تَعْجِیلِ الإِفْطَارِ
باب [۲۸]: عجله کردن در افطار
۲٩- باب: إِذَا أَفْطَرَ فِي رَمَضَانَ ثُمَّ طَلَعَتِ الشَّمْسُ
باب [۲٩]: اگر در رمضان افطار کرد، و بعد از آن آفتاب برآمد
۳٠- باب: صَوْمِ الصِّبْیَانِ
باب [۳٠]: روزه گرفتن اطفال
۳۱- باب: الْوِصَالِ إِلَى السَّحَرِ
باب [۳۱]: استمرار روزه تا به سحر
۳۲- باب: التَّنْکِیلِ لِمَن أَکْثَرَ الوِصَالَ
باب [۳۲]: سرزنش کسی که بسیار روزۀ وصال میگرفت
۳۳- باب: مَنْ أَقْسَمَ عَلَى أَخِیهِ لِیُفْطِرَ فِي التَّطَوُّعِ
باب [۳۳]: کسی که برادرش را سوگند داد تا روزۀ نفلش را بخورد
۳۴- باب: صَوْمِ شَعْبَانَ
باب [۳۴]: روزه ماه شعبان
۳۵- باب: مَا یُذْکَرُ مِنْ صَوْمِ النَّبِيِّ
ج
وَإِفْطَارِهِ
باب [۳۵]: آنچه که در روزه و افطار پیامبر خدا
ج
آمده است
۳۶- باب: حَقِّ الجِسْمِ فِي الصَّوْمِ
باب [۳۶]: حق جسم در روزه گرفتن
۳٧- باب: حَقِّ الأَهْلِ في الصَّوْمِ
باب [۳٧]: حق خانواده در روزه
۳۸- باب: مَنْ زَارَ قَوْمًا فَلَمْ یُفْطِرْ عِنْدَهُمْ
باب [۳۸]: کسی که به دیدن مردمی برود و نزد آنها افطار نکند
۳٩- باب: الصَّوْمِ آخِرَ الشَّهْرِ
باب [۳٩]: روزه گرفتن آخر ماه
۴٠- باب : صَوْمِ یَوْمِ الجُمُعَةِ
باب [۴٠]: روزه گرفتن روز جمعه
۴۱- باب: هَلْ یَخُصُّ مِنَ الأَیَّامِ شَیْئًا
باب [۴۱]: آیا روزهای معینی را باید روزه گرفت؟
۴۲- باب: صِیَامِ أَیَّامِ التَّشْرِیقِ
باب [۴۲]: روزۀ ایام تشریق
۴۳- باب: صَومِ یَوْمِ عَاشُورَاءَ
باب [۴۳]: روزه گرفتن روز عاشورا
۳۲- کتابُ صَلاةِ التَّرَاوِیح
کتاب [۳۲]: نماز تراویح
۱- باب: فَضْلِ مَنْ قَامَ رَمَضَانَ
باب [۱]: فضیلت کسی که در [شبهای] رمضان نماز بخواند
۲- باب: الْتِماسِ لَیْلَةِ القَدْرِ فِي السَّبْعِ الأَوَاخِرِ
باب [۲]: جستجوی (شب قدر) در هفت شب اخیر ماه رمضان
۳- باب: تَحَرِّي لَیْلَةِ القَدْرِ فِي الوِتْرِ مِنَ الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ فِي عِبَادَة
باب [۳]: جستجوی شب قدر در شبهای طاق دهۀ اخیر در حال عبادت
۴- باب: العَمَلِ فِي العَشْرِ الأَوَاخِرِ مِنْ رَمَضَانَ
باب [۴]: عبادت کردن در دهۀ اخیر رمضان
۳۳- كتابُ الإعتِکَافِ
کتاب [۳۳]: اعتکاف
۱- باب: الاعْتِکَافِ فِي العَشْرِ الأَوَاخِرِ وَالاعْتِکَافِ فِي المَسَاجِدِ کُلِّهَا
باب [۱]: اعتکاف در دهۀ اخیر و اعتکاف در تمام مساجد
۲- باب: لاَ یَدْخُلُ البَیْتَ إِلاَّ لِحاجَةٍ
باب [۲]: معتکف نباید بدون حاجت به خانه برود
۳- باب: الاعْتِکَافِ لَیْلاً
باب [۳]: اعتکاف در شب
۴- باب: الأَخْبِیَةِ فِي المَسْجِدِ
باب [۴]: نصب کردن خیمه در مسجد
۵- باب: هَلْ یَخْرُجُ المُعْتَکِفُ لَحَوَائِجِهِ إِلَى بَابِ المَسْجِدِ
باب [۵]: آیا جائز است که معتکف جهت حوائج خود تا درِ مسجد برود
۶- باب: الاعْتِکَافِ فِي العَشرِ الأَوْسَطِ مِن رَمَضَانَ
باب [۶]: اعتکاف در ده روز وسط رمضان
۳۴- کتابُ البُیُوعِ
کتاب [۳۴]: بیوع
۱- باب: مَا جَاءَ فِي قَولِ الله تعَالَى:
﴿
فَإِذَا قُضِيَتِ ٱلصَّلَوٰةُ فَٱنتَشِرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ...
﴾
باب [۱]: آنچه که در این گفته خداوند متعال آمده است که:
۲- باب: الحَلاَلُ بَیِّنٌ وَالحَرَامُ بَیِّن وَبَیْنَهُمَا مُشَبَّهَاتٌ
باب [۲]: حلال آشکار، و حرام آشکار است و بین حلال و حرام چیزهای اشتباهی وجود دارد
۳- باب: تَفْسِیرِ المُشَبَّهَاتِ
باب [۳]: توضیح چیزهای متشابه
۴- باب: مَنْ لَم یَرَ الوَسَاوِسَ وَنَحوَهَا مِنَ المُشَبَّهَاتِ
باب [۴]: کسی که وسوسه و امثال آن را از امور اشتباهی نمیداند
۵- باب: مَنْ لَمْ یُبَالِ مِن حِیْثُ کَسَبَ المال
باب [۵]: کسی که اهمیت ندهد که از چه راهی مال را به دست آورده است
۶- باب: التِّجَارَةِ فِي البَزِّ
باب [۶]: تجارت در جامه
٧- باب: الخُرُوجِ فِي التِّجَارَةِ
باب [٧]: رفتن به تجارت
۸- باب: مَنْ أَحَبَّ البَسْطَ فِي الرِّزْقِ
باب [۸]: کسی که فراخی رزق را دوست داشت
٩- باب: شِرَاءِ النَّبِيِّ
ج
بِاالنِّسِیئَةِ
باب [٩]: به نسیه خریدن پیامبر خدا
ج
۱٠- باب: کَسْبِ الرَّجُلِ وَعَمَلِهِ بِیَدِهِ
باب [۱٠]: کسب و کار شخص از زحمت کشید خودش
۱۱- باب: السُّهُولَةِ وَالسَّمَاحَةِ فِي الشِّرَاءِ وَالْبَیعِ
باب [۱۱]: آسان گیری و گذشت در خرید و فروش
۱۲- باب: مَنْ أَنْظَرَ مَوسِراً
باب [۱۲]: کسی که برای شخص دارا مهلت داد
۱۳- باب: إِذَا بَیَّنَ البَیِّعَانِ وَلَم یَکتُمَا وَنَصَحَا
باب [۱۳]: وقتی که خریدار و فروشنده عیب مال را نپوشند و حقیقت را بگویند
۱۴- باب: بَیْعِ الخِلْطِ مِنَ التَّمْرِ
باب [۱۴]: خرید و فروش خرمای مخلوط
۱۵- باب: مُوکِلِ الرِّبَا
باب [۱۵]: سود دهنده
۱۶- باب: یَمْحَقُ الله الرِّبَا وَیُرْبِي الصَّدَقَاتِ
باب [۱۶]: خدا برکت سود را میبرد، و به صدقه برکت میدهد
۱٧- باب: ذِکْرِ القَیْنِ وَالحَدَّادِ
باب [۱٧]: قصۀ صنعتگر و آهنگر
۱۸- باب: ذِکْرِ الخَیَّاطِ
باب [۱۸]: قصۀ خیاط
۱٩- باب: شِراءِ الدَّوَابِ وَالحَمِیرِ
باب [۱٩]: خریدن چار پایان و خران
۲٠- باب: شِرَاءِ الإِبِلِ الهِیمِ
باب [۲٠]: خریدن شتر مریض
۲۱- باب: ذِکْرِ الحَجَّامِ
باب [۲۱]: قصۀ حجامت گر
۲۲- باب: التِّجَارَةِ فِیمَا یُکْرَهُ کَسْبُه
باب [۲۲]: تجارت در چیزی که کسبش مکروه است
۲۳- باب: إِذَا اشْتَرَى شَیْئاً فَوَهَبَ مِن سَاعَتِهِ قَبْلَ أَن یَتَفَرَّقا
باب [۲۳]: کسی که چیزی را خریده است، و پیش از متفرق شدن آن را بخشش داده است.
۲۴- باب: مَا یُکْرَهُ مِنَ الخِدَاعِ فِي الْبَیْعِ
باب [۲۴]: آنچه که از فریت کاری در معامله مکروه است
۲۵- باب: مَا ذُکِرَ فِي الأَسْوَاقِ
باب [۲۵]: آنچه که در مورد بازارها آمده است
۲۶- باب: کَرَاهِیَةِ السَّخَبِ فِي السُّوقِ
باب [۲۶]: کراهیت جار و جنجال در بازار
۲٧- باب: الکَیْلِ عَلَى الْبَائِعِ وَالمُعطِي
باب [۲٧]: وزن بار، بر عهدۀ فروشنده و بر عهدۀ دهنده است
[۳۸۱]
۲۸- باب: مَا یُسْتَحَبُّ مِنَ الْکَیْلِ
باب [۲۸]: آنچه که پیمانه کردنش مستحب است
۲٩- باب: بَرَکَةِ صَاعِ النَّبِيِّ
ج
وَمُدِّهِ
باب [۲٩]: برکت صاع و مد پیامبر خدا
ج
۳٠- باب: مَا یُذْکَرُ فِي بَیْعِ الطَّعَامِ وَالحُکْرَةِ
باب [۳٠]: آنچه که در فروختن طعام و احتکار آمده است
۳۱- باب: «لا یَبعْ عَلَى بَیْعِ أَخِیهِ وَلاَ یَسُمْ» عَلَى سَوْمِ أَخِیهِ حَتَّى یَأذَنَ لَهُ أَو یَتْرُكَ
باب [۳۱]: نباید بر خرید برادر خود بخرد، و بر عقد وی عقد کند، مگر آنکه از خریدن منصرف گردد و یا برایش اجازه بدهد
۳۲- باب: بَیْعِ المُزایَدَةِ
باب [۳۲]: فروختن به مزایده
۳۳- باب: بَیْعِ الْغَرَرِ وَحَبَلِ الحَبَلَةِ
باب [۳۳]: فریب در معامله و فروختن حیوان در شکم مادرش
۳۴- باب: النَّهْيِ لِلْبَائِعِ أَن لاَ یُجفِّلَ الإِبِلَ وَالْبَقَرَ وَالْغَنَمَ
باب [۳۴]: فروشنده نباید شیر شتر، گاو، و گوسفند را در پستان آنها ذخیره نماید
۳۵- باب: بَیْعِ الْعَبْدِ الزَّانِي
باب [۳۵]: فروختن غلام زناکار
۳۶- باب: هَلْ یَبِیعُ حَاضِرٌ لِبَادٍ بِغَیْرَ أَجْرٍ؟ وَهَلْ یُعِینُهُ أَوْ یَنْصَحُهُ؟
باب [۳۶]: آیا شهری برای بادیهنشین بدون مزد بفروشد و آیا او را کمک و نصیحت نماید؟
۳٧- باب: النَّهْيِ عَنْ تَلَقِّي الرُّکْبَانِ
باب [۳٧]: نهی از رفتن به پیش روی رکاب
۳۸- باب: بَیْعِ الزَّبِیبِ بِالزَّبِیبِ وَالطَّعَامِ بِالطَّعَامِ
باب [۳۸]: فروختن کشمش به کشمش و طعام به طعام
۳٩- باب: بَیْعِ الشَّعِیرِ بِالشَّعِیرِ
باب [۳٩]: فروختن جو به جو
۴٠- باب: بَیْعِ الذَّهَبِ بِالذَّهَبِ
باب [۴٠]: فروختن طلا به طلا
۴۱- باب: بَیْعِ الْفِضَّةِ بِالْفِضَّةِ
باب [۴۱]: فروختن نقره به نقره
۴۲- باب: بَیْعِ الدِّینَارِ بِالدِّینِارِ نَسَاءً
باب [۴۲]: فروختن دینار به دینار به طورنسیه
۴۳- باب: بَیْعِ الْوَرِقِ بِالذَّهَبِ نَسِیئَةً
باب [۴۳]: فروختن نقره به طلا به طور نسیه
۴۴- باب: بَیْعِ المُزَابَنَةِ
باب [۴۴]: بیع مزابنه
۴۵- باب: بَیْعِ الثَّمَرِ عَلَى رُؤوسِ النَّخْلِ بِالذَّهَبِ وَالفِضَّةِ
باب [۴۵]: فروختن میوه بر سر درخت خرما به طلا و نقره
۴۶- باب: بَیْعِ الثِّمارِ قَبْلَ أَنْ یَبْدُو صَلاَحُهَا
باب [۴۶]: فرختن میوه پیش از پخته شدن آن
۴٧- باب: إِذَا بَاعَ الثِّمَارَ قَبْلَ أَنْ یَبْدُوَ صَلاَحُهَا ثُمَّ أَصَابَتْهُ عَاهَةٌ
باب [۴٧]: اگر میوه را پیش از رسیدنش فروخت و سپس آن را آفت زد
۴۸- باب: إِذَا أَرَادَ بَیْعَ تَمْرٍ بِتَمْرٍ خَیْرٍ مِنْهُ
باب [۴۸]: اگر خواست که خرمایش را به خرمای بهتری بفروشد
۴٩- باب: بَیْعِ المُخَاضَرَةِ
باب [۴٩]: فروختن میوۀ نارس
۵٠- باب: مَنْ أَجْرَى أَمْرَ الأَمْصَارِ عَلَى مَا یَتَعَارَفُونَ بَیْنَهُم فِي الْبُیُوعِ وَالإِجَارَةِ وَالمِکیَالِ وَالوَزْنِ
باب [۵٠]: عرف و عادت مردم در خرید و فروش و دیگر معاملات آنها
۵۱- باب: بَیْعِ الشَّرِیكِ مِنْ شَرِیکِهِ
باب [۵۱]: فروختن یک شریک از طرف شریک دیگر
۵۲- باب: شِرَاءِ المَمْلُوكِ مِنَ الحَرْبِيِّ وَهِبَتِهِ وَعِتْقِهِ
باب [۵۲]: خریدن غلام از اهل حرب و بخشش نمودن و آزاد کردن آن
۵۳- باب: قَتْلِ الخِنْزِیرِ
باب [۵۳]: کشتن خوک
۵۴- باب: بَیْعِ التَّصَاوِیرِ الَّتِي لَیْسَ فِیهَا رُوحٌ وَمَا یُکْرَهُ مِنْ ذَلِكَ
باب [۵۴]: فروختن تصاویری که دارای روح نباشد و تصاویری که فروختن آن مکروه است
۵۵- باب: إِثْمِ مَنْ بَاعَ حُرًّا
باب [۵۵]: گناه کسی که شخص آزادی را میفروشد
۵۶- باب: بَیْعِ المَیْتَةِ وَالأَصْنَامِ
باب [۵۶]: فروختن خود مرده و بتها
۵٧- باب: ثَمَنِ الکَلْبِ
باب [۵٧]: پول فروش سگ
۳۵- کتابُ السَّلَم
کتاب [۳۵]: سَلَم
۱- باب: السَّلَمِ فِي کَیْلٍ مَعْلومٍ
باب [۱]: سَلَم در پیمانۀ معلوم
۲- باب: السَّلَمِ إِلَى مَا لَیْسَ عِنْدَهُ أَصْلٌ
باب [۲]: سلم در چیزی که اصل در نزد وی موجود نیست
۳۶- کتابُ الشُّفْعَةِ
کتاب [۳۶]: شُفْعه
۱- باب: عَرْضِ الشُّفْعَةِ عَلَى صَاحِبِهَا
باب [۱]: تقدیم شفعه برای حقدار آن
۲- باب: أَيُّ الجِوَارِ أَقْرَبُ
باب [۲]: کدام همسایگی نزدیکتر است
۳٧- کتابُ الإِجَارَة
کتاب [۳٧]: اجاره
۱- باب: فِي الإِجَارَة
باب [۱]: در اجاره
۲- باب: رَعْيِ الْغَنَمِ عَلَى قَرَارِیطَ
باب [۲]: چوبانی کردن در مقابل چند قیراط
۳- باب: الإِجارَةِ مِنَ العَصْرِ إِلَى اللَّیْلِ
باب [۳]: مزدوری از عصر تا شب
۴- باب: مَن اسْتَأجَرَ أَجِیراً فَتَرَكَ أَجْرَهُ فَعَمِلَ فِیهِ المُسْتَأجِرُ فَزَادَ
باب [۴]: مزدوری که مزد خود را نگرفته است و مستاجر در آن کار کرده و زیاد شده است
۵- باب: مَا یُعطَي فِي الرُّقْیَةِ
باب [۵]: آنچه که در مقابل دعا خوانی داده میشود
۶- باب: عَسْبِ الفَحْلِ
باب [۶]: باردار ساختن
۳۸- کِتَابُ الحَوَالاَتِ
کتاب [۳۸]: [احکام] حوالهها
۱- باب: إِذَا أَحالَ عَلَى مَليءٍ فَلَیْسَ لَهُ رَدٌّ
باب [۱]: اگر کسی را به شخص ثروتمندی حواله داد، برایش اختیار رد نیست
۲- باب: إِذَا أَحالَ دَیْنَ المَیِّتِ عَلَى رَجُلٍ جازَ
باب [۲]: اگر قرض مرده را بر شخصی حواله داد، جواز دارد
۳- باب: قَوْلِ الله:
﴿
وَٱلَّذِينَ عَقَدَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ فََٔاتُوهُمۡ نَصِيبَهُمۡۚ
﴾
باب [۳]: این قول خداوند متعال که:
﴿
نصیب کسانی را که با
۴- باب: مَنْ تَکَفَّلَ عَنْ مَیِّتٍ دِیْناً فَلَیْسَ لَهُ أَنْ یَرْجِعَ
باب [۴]: اگر کسی قرض شخص مردۀ را متکفل گردید، نباید از کفالت خود برگردد
۳٩- کِتَابُ الوَکَالَةِ
کتاب [۳٩]: [احکام] وکالت
۱- باب: فِي وَکَالَةِ الشَّرِیكِ
باب [۱]: در وکالت شریک
۲- باب: إِذَا أَبْصَرَ الرَّاعِي أَو الْوَکِیلُ شَاةً تَمُوتُ أَو شَیئاً یَفْسُدُ ذَبحَ أَو أَصْلَحَ مَا یَخَافُ عَلَیْهِ الْفَسَادَ
باب [۲]: اگر چوپان و یا وکیل دید که گوسفند میمیرد و یا چیزی تلف میشود، گوسفند را ذبح و آن را اصلاح نماید
۳- باب: الوَکَالَةِ فِي قَضَاءِ الدُّیُونِ
باب [۳]: وکیل گرفتن در ادای قرض
۴- باب: إِذَا وَهَبَ شَیْئاً لِوَکِیلٍ أَوْ شَفِیعِ قَوْمٍ جازَ
باب [۴]: اگر برای وکیل و یا شفیع مردمی چیزی را ببخشد، روا است
۵- باب: إِذَا وَکَّلَ رَجُلاً فَتَرَكَ الوَکِیلُ شَیْئاً فَأَجازَهُ المُوَکِّلُ فَهُوَ جَائِزٌ
باب [۵]: اگر وکیل گرفت و وکیل چیزی را بخشید اگر موکل اجازه بدهد، روا است
۶- باب: إِذَا بَاعَ الوَکِیلُ بَیعاً فَاسِداً فَبَیْعُهُ مَرْدُودٌ
باب [۶]: اگر وکیل چیزی را به بیع فاسد فروخت، بیعش مردود است
٧- باب: الْوَکَالَةِ فِي الحُدُودِ
باب [٧]: وکیل گرفتن در حدود
۴٠- کتابُ مَا جَاء فِي الحَرْثِ وَالمزارعة
کتاب [۴٠]: آنچه که در مورد کشت و زراعت آمده است
۱- باب: فَضْلِ الزَّرْعِ والغَرْسِ
باب [۱]: فضیلت کشت و نهال شانی
۲- باب: مَا یُحْذَرُ مِنْ عَوَاقِب الاشْتِغَالِ بِآلَةِ الزَّرْعِ أَوْ مُجَاوَزَةِ الحَدِّ الَّذِي أُمِرَ بِهِ
باب [۲]: عقوبت اشتغال به وسائل زراعتی یا تجاوز از حدی که به آن امر شده است
۳- باب: اقْتِنَاءِ الْکَلْبِ لِلْحَرْثِ
باب [۳]: داشتن سگ برای نگهبانی از گشت
۴- باب: اسْتِعْمَالِ الْبَقَر لِلحِرَاثَةِ
باب [۴]: استعمال گاو برای زراعت
۵- باب: إِذا قالَ: أَکْفِنِي مَؤنَةَ النَّخْلِ
باب [۵]: اگر مالک گفت که: زحمت درختان خرما را عوض من تو متحمل شو
۶- باب: المُزَارَعَةِ بِالشَّطْرِ
باب [۶]: کشتمندی به قسمتی از حاصل
٧- باب: أوْقَافِ أَصْحَابِ النَّبِيِّ
ج
وَأَرْضِ الخَرَاجِ وَمُزَارَعَتِهِمْ وَمُعَامَلَتِهِمْ
باب [٧]: اوقاف اصحاب پیامبر خدا
ج
و زمین خراج و مزارعت و معامله با اهل خراج
۸- باب: مَنْ أَحْیَا أَرْضاً مَوَاتاً
باب [۸]: کسی که زمین موات را احیاء نماید
٩- باب: مَا کَانَ أَصْحَابُ النَّبِيِّ
ج
یُوَاسِي بَعضُهُمْ بَعْضاً فِي الزِّرَاعَةِ والثَّمَرَةِ
باب [٩]: همکاری صحابۀ پیامبر خدا
ج
با یک دیگر در زراعت و میوه
۱٠- باب:
باب [۱٠]
۴۱- کتابُ المسَاقَاة
کتاب [۴۱]: زراعت و آبیاری
۱- باب: فِي الشُّرْبِ
باب [۱]: در آب دادن
۲- باب: مَنْ قَال إِنَّ صَاحِبَ المَاءِ أَحَقُّ بِالمَاءِ حَتَّى یَرْوَى
باب [۲]: کسی که گفته است صاحب آب تا وقتی که سیراب شود به آب مستحقتر است
۳- باب: الخُصُومَةِ فِي الْبِئْرِ وَالْقَضَاءِ فِیهَا
باب [۳]: خصومت کردن در چاه و حکم کردن در آن
۴- باب: إِثْمِ مَنْ مَنَعَ ابْنَ السَّبِیلِ مِنَ المَاءِ
باب [۴]: گناه کسی که آب را از رهگذر منع میکند
۵- باب: فَضْلِ سَقْیِ المَاءِ
باب [۵]: فضیلت آب دادن
۶- باب: مَنْ رَأى أَنَّ صَاحِبَ الحَوْضِ أَوِ القِرْبَةِ أَحَقُّ بِمَائِهِ
باب [۶]: کسی که صاحب حوض و صاحب مشک آب را مستحقتر میداند
٧- باب: لاَ حِمَى إِلاَّ الله وَرَسُولِهِ
باب [٧]: اختصاصی نمودن جز برای خدا و رسولش نیست
۸- باب: شُرْبِ النَّاسِ وَسقي الدَّوَابِ مِنَ الأَنهَارِ
باب [۸]: نوشیدن مردم، و آب دادن چارپایان از انهار
٩- باب: بَیْعِ الحَطَبِ وَالکَلأِ
باب [٩]: فروختن هیزم و گیاه
۱٠- باب: القَطَائِع
باب [۱٠]: قطائع
۱۱- باب: الرَّجُلِ یَکُونُ لَهُ مَمَرٌّ أَوْ شِرْبٌ فِي حَائِطٍ أَو نَخْلٍ
باب [۱۱]: کسی که رهرو، و جوی آبش از نخلستان شخص دیگری میگذرد
۴۲- کتابُ فِي الاستقراض وأداءِ الدُّیُونِ وَالحَجْرِ وَالتفلیس
کتاب [۴۲]: در استقراض و ادای دیون و حجر و تفلیس
[۴٧٩]
۱- باب: مَنْ أَخَذَ أَمْوَالَ النَّاسِ یُریدُ أَدَاءَهاَ أَو إِتْلاَفَهَا
باب [۱]: کسی که اموال مردم را به قصد اداء کردن آن میگیرد، و یا به قصد تلف کردن آن
۲- باب: أَدَاءِ الدُّیُونِ
باب [۲]: ادای قرض
۳- باب: حُسْنِ الْقَضَاءِ
باب [۳]: ادای شایستۀ قرض
۴- باب: الصَّلاَةِ عَلَى مَن تَرَكَ دَیْنًا
باب [۴]: نماز جنازه بر شخص قرضدار
۵- باب: مَا یُنَهْى عَنْ إِضَاعَةِ المَالِ
باب [۵]: آنچه که در مورد ضایع کردن مال آمده است
۴۳- کتابُ فِي الخُصُومَاتِ
کتاب [۴۳]: خصومات
۱- باب: ما یُذْکَرُ فِي الأَشْخَاصِ وَالخُصُومَةِ بَیْنَ المُسْلِمِ وَالیَهُودِ
باب [۱]: آنچه که در مورد اشخاص و خصومت بین مسلمان و یهود آمده است
۲- باب: کَلاَمِ الخُصُومِ بَعْضِهِمْ فِي بَعْضٍ
باب [۲]: سخنان خصوم بر علیه یکدیگر
۴۴- کِتَاب فِي اللُّقَطَةِ
کتاب [۴۴]: یافتنیها
۱- باب: وَإِذَا أَخْبَرَ صَاحِبُ اللُّقَطَةِ بِالعَلاَمَةِ دَفَعَ إِلَیْهِ
باب [۱]: اگر صاحب مال گمشده، نشانی مالش را گفت، مال را برایش بدهد
۲- باب: إِذَا وَجَدَ تَمْرَةً فِي الطَّریِقِ
باب [۲]: اگر خرمایی را در راه یافت
۴۵- کِتَابُ المظَالِمِ
کتاب [۴۵]: دادخواهی از ستمگریها
۱- باب: قِصَاصِ المَظَالِمِ
باب [۱]: جزای ظلم و ستم
۲- باب: قَولِ الله تَعَالَى:
﴿
أَلَا لَعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّٰلِمِينَ
﴾
باب [۲]: این قول خداوند متعال که:
﴿
بدان که لعنت خدا بر ظالمین اس
۳- باب: لا یَظْلِمُ المُسْلِمُ المُسْلِمَ وَلاَ یُسْلِمُهُ
باب [۳]: مسلمان بر مسلمان ظلم نمیکند، و او را به هلاکت مواجه نمیسازد
۴- باب: أَعِنْ أَخَاكَ ظَالِماً أَوْ مَظْلُوماً
باب [۴]: برادرت را چه ظالم باشد و چه مظلوم کمک کن
۵- باب: الظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ یَوْمَ القِیَامَةِ
باب [۵]: ظلم سبب تاریکیهائی در روز قیامت میشود
۶- باب: مَنْ کَانَتْ لَهُ مَظْلَمَةٌ عِنْدَ الرَّجُلِ فَحَلَّلَهَا لَهُ، هَلْ یُبَیِّنُ مَظْلَمَتَهُ؟
باب [۶]: اگر کسی بر دیگری ظلم نمود، و آن شخص وی را بخشید، آیا باید ظالم آن ظلم را بیان نماید
٧- باب: إِثْمِ مَنْ ظَلَمَ شَیْئاً مِنَ الأَرْضِ
باب [٧]: کسی که بر دیگری در مورد زمینش ظلم کرد
۸- باب: إِذَا أَذِنَ إِنْسَانٌ لآخَرَ شیْئاً جَازَ
باب [۸]: اگر کسی برای دیگری چیزی را اجازه دهد، روا است
٩- باب: قَولِ الله تَعَالَى:
﴿
وَهُوَ أَلَدُّ ٱلۡخِصَامِ
﴾
باب [٩]: قول خداوند متعال که:
﴿
و او سرسختترین دشمنان است
﴾
۱٠- باب: إِثْمِ مَنْ خَاصَمَ فِي بَاطِلٍ وَهُوَ یَعْلَمُهُ
باب [۱٠]: گناه کسی که به دروغ دعوا میکند، و میداند که دعوایش دروغ است
۱۱- باب: قِصَاصِ المَظْلُومِ إِذَا وَجَدَ مَالَ ظَالِمِهِ
باب [۱۱]: عوض گرفتن مظلوم از مال ظالم
۱۲- باب: لا یَمْنَعُ جَار جَاره أَن یَغْرِزَ خَشَبَةِ فِي جِدَارِهِ
باب [۱۲]: همسایه نباید همسایهاش را از کوبیدن میخی به دیوارش منع نماید
۱۳- باب: أَفْنِیَةِ الدُّورِ والجُلُوسِ فِیهَا، والجُلُوسِ عَلَى الصُّعَدَاتِ
باب [۱۳]: نشستن در پیش روی خانهها، و نشستن در کنار راهها
۱۴- باب: إِذَا اخْتَلَفُوا فِي الطَّرِیقِ المِیتَاءِ
باب [۱۴]: اختلاف در تحدید راه عمومی
۱۵- باب: النَّهي عَن النُّهْبَى وَالمُثْلَة
باب [۱۵]: نهی از چور و چپاول و مثله کردن
۱۶- باب: مَنْ قَاتَلَ دُونَ مَالِهِ
باب [۱۶]: کسی که برای دفاع از مال خود بجنگد
۱٧- باب: إِذَا کَسَرَ قَصْعَة أَوْ شَیْئاً لِغَیْرِهِ
باب [۱٧]: اگر کاسه و یا چیزی را از شخص دیگری شکست
اندازه فونت
دبی
هلوتیکا نو
وردنا
تاهوما
Iran Sans
۲٩- کِتَابُ جَزَاءِ الصَّیْدِ وَنَحْوِهِ
کتاب [۲٩]: جزای شکار کردن و مانند آن
به اشتراکگذاری کتاب
Facebook
Twitter
Youtube
Google+
Telegram
Whatsapp
با ایمیل
فایل Word
فایل PDF
نسخه چاپی
گزارش یک مشکل
۲٩- کِتَابُ جَزَاءِ الصَّیْدِ وَنَحْوِهِ
کتاب [۲٩]: جزای شکار کردن و مانند آن
قبلی
بعدی
×
ورود
با ایمیل
مرا به خاطر بسپار
رمز عبور را فراموش کردید؟
ورود
ساخت حساب کاربری جدید
ثبت نام
بازیابی رمز عبور
ارسال لینک بازیابی رمز عبور
بازگشت به صفحه ثبت نام / ورود
