۶٧- باب: مَا یَأکُلُ مِنَ الْبُدْنِ وَمَا یَتَصَدَّقُ
باب [۶٧]: آنچه که از شتر (هدی) بخورد، و آنچه که صدقه بدهد
۸۴٩- عَن جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ بقَالَ: كُنَّا لاَ نَأْكُلُ مِنْ لُحُومِ بُدْنِنَا فَوْقَ ثَلاَثِ مِنًى، فَرَخَّصَ لَنَا النَّبِيُّ جفَقَالَ: «كُلُوا وَتَزَوَّدُوا»، فَأَكَلْنَا وَتَزَوَّدْنَا [رواه البخاری: ۱٧۱٩].
۸۴٩- از جابر بن عبد اللهبروایت است که گفت: ما از شتر (هدی) خود، بیشتر از سه روزی که در منی بودیم نمی‌خوردیم، و پیامبر خدا جبرای ما اجازه داده و فرمودند: «بخورید و ذخیره کند» و ما خوردیم و ذخیره کردیم [۱٩۱].
[۱٩۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) سه روزی که حاجی در منی می‌باشد، روز دهم، یازدهم و دوازدهم ذی الحجه است. ۲) خوردن و ذخیره کردن از گوشت قربانی جواز دارد. ۳) بهتر است که یک سوم آن را خیرات بدهد، یک سوم آن را بخورد، و یک سوم آن را ذخیره کند، و خیرات دادن کمتر از یک سوم آن کار خوبی نیست. ۴) دادن گوشت قربانی برای اغنیاء جواز دارد. ۵) خوردن از گوشت قربانی مستحب است. ۶) اگر گسی گوسفند، گاو، و یا شتری را نذر می‌کند، نباید از گوشت آن بخورد و یا ذخیره نماید. ٧) خوردن از (هدی) تمتع و قران در حج جواز دارد.