۲- باب: رَعْيِ الْغَنَمِ عَلَى قَرَارِیطَ
باب [۲]: چوبانی کردن در مقابل چند قیراط
۱٠۵۵- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س، عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيًّا إِلَّا رَعَى الغَنَمَ»، فَقَالَ أَصْحَابُهُ: وَأَنْتَ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ، كُنْتُ أَرْعَاهَا عَلَى قَرَارِيطَ لِأَهْلِ مَكَّةَ» [رواه البخاری: ۲۲۶۲].
۱٠۵۵- از ابو هریرهساز پیامبر خدا جروایت است که فرمودند: «خداوند هیچ پیامبری را نفرستاده است مگر آنکه [آن پیامبر] چوبانی کرده است».
صحابهشگفتند: حتی شما؟
گفتند: «بلی، من برای اهل مکه در [منطقۀ] (قراریط) [و یا در مقابل چند قیراط] چوبانی می‌کردم» [۴۳٠].
[۴۳٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) لفظ (قراریط) که در حدیث آمده است، یا اسم موضعی در مکه، و یا جمع قیراط است، و قیراط: جزئی از یک درهم و یا جزئی از یک دینار می‌باشد. ۲) طوری که در روایت ابن اسحاق و واقدی آمده است، پیامبر خدا جوقتی چوپانی می‌کردند که در سن بیس سالگی بودند. ۳) حکمت چوپانی کردن همۀ انبیاء، تدریب و آمادگی آن‌ها برای رهبری و قیادت در آینده بود.