فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد سوم

۵- باب: مَنْ لَمْ یُبَالِ مِن حِیْثُ کَسَبَ المال
باب [۵]: کسی که اهمیت ندهد که از چه راهی مال را به دست آورده است

٩۸۸- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س، عَنِ النَّبِيِّ ج، قَالَ: «يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ، لاَ يُبَالِي المَرْءُ مَا أَخَذَ مِنْهُ، أَمِنَ الحَلاَلِ أَمْ مِنَ الحَرَامِ» [رواه البخاری: ۲٠۵٩].

٩۸۸- از ابو هریرهساز پیامبر خدا جروایت است که فرمودند: «زمانی بر مردم می‌آید که شخص اهمیت ندهد که آنچه را که به دست آورده است، از حلال است و یا از حرام» [۳۵٠].

[۳۵٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: این حدیث از علائم نبوت پیامبر خدا جاست، زیرا چنین مردمی در زمان خود آن حضرت جوجود نداشتند، ولی امروز است که مردم فرقی بین حلال و حرام نمی‌کنند، و از همین‌جا است که دعای آن‌ها اجابت نمی‌شود، و به قحطی و زلازل، و جنگ و خون ریزی و دیگر آفات سماوی گرفتار می‌شوند، از انسسروایت است که گفت: «برای پیامبر خدا جگفتم: دعا کنید که مستجاب الدعوه شوم، فرمودند: «لقمه‌ات را حلال کن، مستجاب الدعوه می‌شوی، زیرا کسی که لقمۀ حرامی را در دهانش بگذارد، چهل روز دعایش قبول نمی‌شود». خودم در مجلسی بودم که یکی به دیگری قرض می‌داد، و سند قرض را به مبلغ بیشتری از مبلغی که به قرض داده شده بود نوشتند، برای آن‌ها گفتم: این کار سود است، و سود از گناهان کبیره است، و پیامبر خدا جگفته‌اند که: سود هفتاد و چند درجه است، کمترین درجۀ آن مانند آن است که شخص به مادرش زنا کند، یکی از کسانی که در آن مجلس نشسته بود گفت: فلانی! امروز این چیزها مطرح نیست، آنچه که مطرح است، به دست آوردن پول است.