۱۴- باب: بَرَکَةِ السَّحُورِ مِنْ غَیْرِ إِیجَابٍ
باب [۱۴]: سحری کردن برکت دارد ولی واجب نیست
٩۳۶- عَن أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ س، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «تَسَحَّرُوا فَإِنَّ فِي السَّحُورِ بَرَكَةً» [رواه البخاری: ۱٩۲۳].
٩۳۶- از انس بن مالکسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «سحری کنید، زیرا که در سحری کردن برکت است» [۲۸۸].
[۲۸۸] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: سحری کردن به اجماع علماء مستحب است، ولی اینکه مراد از (برکتی) که در حدیث شریف آمده است چیست؟ علماء چندین معنی ذکر کرده‌اند، اول آنکه: مراد از آن این است که طعام اندک، جای طعام زیاد را می‌گیرد، دوم آنکه: مراد از برکت آن است که: طعام سحری سؤال و باز خواستی ندارد، از ابو هریرهسروایت است که گفت: «سه طعام باز خواست ندارد، طعام سحر، طعام افطار، و طعامی که با دوستان خورده می‌شود، سوم آنکه: مراد از برکت این است که طعام سحرسبب قوت و نشاط در روزه گرفتن می‌شود، چهارم آنکه سحری سبب استغفار و ذکر خدا در این وقت متبرک می‌گردد، و من فکر می‌کنم که ارادۀ تمام این معانی از لفظ (برکت) در این حدیث مستبعد نیست.