۴٧- باب: صَوْمِ یَوْمِ عَرَفَةَ
باب [۴٧]: روزۀ روز عرفه
۸۲٩- عَنْ أُمِّ الفَضْلِ لقَالَت: شَكَّ النَّاسُ يَوْمَ عَرَفَةَ فِي صَوْمِ النَّبِيِّ ج، «فَبَعَثْتُ إِلَى النَّبِيِّ جبِشَرَابٍ فَشَرِبَهُ» [رواه البخاری: ۱۶۵۸].
۸۲٩- از ام فضلل روایت است که گفت: مردمان از روزه داشتن پیامبر خدا جدر روز عرفه به شک افتادند، نوشیدنی برای پیامبر خدا جفرستادم، ایشان آن را نوشیدند [۱۶۴].
[۱۶۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) پیامبر خدا جدر روز عرفه روزه نداشتند. ۲) روزه نگرفتن روز عرفه برای حجاج، بهتر از روزه گرفتن آن است. ۳) قبول کردن هدیه و بخشش از زن جواز دارد. ۴) شاید کسی بگوید: در صحیح مسلم آمده است که روزه گرفتن روز عرفه، سبب کفارۀ گناهان دو سال است، در جواب از این اعتراض گفته‌اند که: این روزه گرفتن برای غیر حجاج است، و نسبت به حجاج روزه نگرفتن این روز بهتر است، زیرا روز گرفتن سبب ضعف آن‌ها گردیده و طور شاید و باید دعا و وقوف را انجام داده نمی‌توانند، و با این هم عدۀ از علماء روزه گرفتن این روز را در زمستان، و برای حجاجی که روز گرفتن سبب ضعف آن‌ها نشود، مستحب می‌دانند. ولی چون خود نبی کریم جاین روز را روزه نگرفتند، بدون شک روزه نگرفتن آن برای حجاج بهتر است، زیرا اگر روزه گرفتن این روز بهتر می‌بود، اول آنکه خود نبی کریم جبه روزه گرفتن آن اقدام می‌کردند، و ثانیاً: دیگر حجاج را به روزه گرفتن آن ارشاد می‌نمودند، و چون هیچ یک از این کارها صورت نگرفت، لذا روزه نگرفتن این روز بهتر است والله تعالی أعلم.