فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد سوم

۲- باب: الإِحْصَارِ فِي الحَجِّ
باب [۲]: به مانع بر خورد نمودن در حج

۸۸٠- عَن ابْنُ عُمَرَ بأَنَّهُ کَانَ يَقُولُ: «أَلَيْسَ حَسْبُكُمْ سُنَّةَ رَسُولِ اللَّهِ ج؟ إِنْ حُبِسَ أَحَدُكُمْ عَنِ الحَجِّ، طَافَ بِالْبَيْتِ، وَبِالصَّفَا وَالمَرْوَةِ، ثُمَّ حَلَّ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ، حَتَّى يَحُجَّ عَامًا قَابِلًا، فَيُهْدِي أَوْ يَصُومُ إِنْ لَمْ يَجِدْ هَدْيًا» [رواه البخاری: ۱۸۱٠].

۸۸٠- از ابن عمربروایت است که می‌گفت: آیا سنت و پیروی از پیامبر خداجبرای شما کافی نیست؟

اگر کسی از شما از حج [یعنی: وقوف به عرفه] باز داشته شود، به خانۀ کعبه طواف کند، و بین صفا و مروه سعی نماید، بعد از آن، همه چیز برایش حلال می‌شود، تا اینکه در سال آینده آمده و حج را اداء نماید، (هدی) را ذبح کند، و اگر قدرت به (هدی) نداشت، روزه بگیرد [۲۲۲].

[۲۲۲] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: بنابر ظاهر این حدیث، امام شافعی/می‌گوید: کسی که وقوف به عرفه از نزدش فوت می‌گردد، ولی به مکه آمده می‌تواند، باید به خانه طواف نماید، بین صفا و مروه سعی کند، و گوسفندی را ذبح نماید، ولی امام ابو حنیفه/می‌گوید: چنین شخصی محصر گفته نمی‌شود، بنابراین بعد از طواف به خانۀ کعبه، و سعی بین صفا و مروه، عمرۀ را انجام داده است، و هدیی بر وی نیست، و آنچه که بر وی لازم است این است که: حج را در سال آینده قضا بیاورد.