۴٩- باب: وَسْمِ الإِمامِ إِبِلَ الصَّدَقَةِ بِیَدِهِ
باب [۴٩]: نشانه دار ساختن امام شتران صدقه را به دست خود
٧۶۵- عَن أَنَسُ س، قَالَ: «غَدَوْتُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ جبِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي طَلْحَةَ، لِيُحَنِّكَهُ، فَوَافَيْتُهُ فِي يَدِهِ المِيسَمُ يَسِمُ إِبِلَ الصَّدَقَةِ» [رواه البخاری: ۱۵٠۲].
٧۶۵- از انسسروایت است که گفت: عبدالله بن أبی طلحه را نزد پیامبر خدا جبردم تا تحنیکش نمایند، در این وقت دیدم که پیامبر خدا ج(مِیسَم) را به دست گرفته و شتران صدقه را با آن، نشانه دار می‌سازند [۸٠].
[۸٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) (تحنیک): عبارت از آن است که جهت تبرک، شخص صالحی، خرما و یا امثال آن را به کام طفل نو تولد می‌مالد، و طفل آن را می‌خورد. ۲) عبدالله بن ابی طلحهسبرادر مادری انس بن مالکساست، و اینکه بعضی‌ها وی را از تابعین می‌دانند، در اشتباه‌اند. ۳) (مِیسَم) عبارت از سیخ و یا میلی است که حیوان را به آن داغ می‌کنند، تا اگر در بین حیوانات مشابه خود داخل می‌شود، با آن‌ها خلط نگریده و از آن‌ها متمایز باشد. ۴) داغ کردن حیوان روی ضرورت جواز دارد. ۵) مستحب است که گوسفند در گوش‌های آن، شتر و گاو در رانهای آن‌ها داغ شوند. ۶) نظر به احادیث دیگری که در این مورد آمده است، علماء گفته‌اند که داغ کردن در صورت حیوان جواز ندارد. ٧) امام باید شخصاً از اموال بیت المال سر پرستی نماید، و در محافظت از آن‌ها به هر طریقی که مناسب می‌داند بکوشد، و از ضایع کردن بیت المال عندالله و عندالناس مسؤول می‌باشد. ۸) تحنیک برای طفل مستحب است، و باید ذریعۀ شخص صالحی صورت بگیرد.