۲٧- باب: لاَ یُؤخَذُ فِي الصَّدَقَةِ إلاَّ السَّلِیم
باب [۲٧]: در زکات جز مال سالم گرفته نمی‌شود
٧۳۸- وَعَنهُ س: أَنَّ أَبَا بَكْرٍ س، كَتَبَ لَهُ، الَّتِي أَمَرَ اللَّهُ رَسُولَهُ ج: «وَلاَ يُخْرَجُ فِي الصَّدَقَةِ هَرِمَةٌ وَلاَ ذَاتُ عَوَارٍ، وَلاَ تَيْسٌ إِلَّا مَا شَاءَ المُصَدِّقُ» [رواه البخاری: ۱۴۵۵].
٧۳۸- و از انسسروایت است که ابوبکرسدستوری را که خداوند به رسولش امر کرده بود، برایش[یعنی برای انسس]نوشت: [و در آن آمده بود که:]
«زکات مال نباید پیر، مریض، و یا آنکه قوچ باشد، مگر آنکه مامور زکات[بنا به مصلحت] آن را قبول نماید» [۴۱].
[۴۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) همان طوریکه زکات مال نباید پیر، مریض و قوچ باشد، هم چنین نباید لنگ، کور، و یا معیوب به عیب دیگری باشد، ولی اگر کسی تمام گوسفندانش مریض و یا معیوب بود، مکلف نیست، تا در زکات آن‌ها گوسفند سالمی را بخرد. ۲) مامور زکات، با در نظر داشت مصلحت مستحقین زکات، می‌تواند حیوان کور، لنگ و یا پیری را قبول نماید.