۱۴- باب: إِذَا اخْتَلَفُوا فِي الطَّرِیقِ المِیتَاءِ
باب [۱۴]: اختلاف در تحدید راه عمومی
۱۱۲٧- عَن أَبِي هُرَيْرَةَ س، قَالَ: «قَضَى النَّبِيُّ جإِذَا تَشَاجَرُوا فِي الطَّرِيقِ المِیتاءِ بِسَبْعَةِ أَذْرُعٍ» [رواه البخاری: ۲۴٧۳].
۱۱۲٧- از ابو هریرهسروایت است که گفت: اگر در تحدید راه عمومی اختلاف نمودند، پیامبر خدا جحکم کردند که باید این راه هفت زرع باشد [۵٠۶].
[۵٠۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: تحدید شاه راه، و یا راه عمومی به هفت ذرع، جهت حاجت مردم آن وقت بود، و امر تعبدی نیست، بنابرین، اگر به سبب تغییر عرف و عادت، و ضرورات زندگی، در ساختن راه‌های عمومی، ضرورت به بیش از هفت ذرع احساس می‌شد، خلیفه یا ولی امر، می‌تواند وسعت راه عمومی را به اندازۀ ضرورت مرم تعیین نماید، ولو آنکه بیش از هفت ذرع باشد، چنان‌چه اگر راهی بود که احتیاج مردم به کمتر از هفت ذرع رفع می‌گردید، مانعی نیست که مثلا: شش ذرع و یا پنج ذرع و یا کمتر از آن باشد.