۱- باب: السَّلَمِ فِي کَیْلٍ مَعْلومٍ
باب [۱]: سَلَم در پیمانۀ معلوم
۱٠۴٩- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب، قَالَ: قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ جالمَدِينَةَ، وَالنَّاسُ يُسْلِفُونَ فِي الثَّمَرِ العَامَ وَالعَامَيْنِ، فَقَالَ: «مَنْ سَلَّفَ فِي تَمْرٍ، فَلْيُسْلِفْ فِي كَيْلٍ مَعْلُومٍ، وَوَزْنٍ مَعْلُومٍ» وَعَنهُ فِي رِوایة: «إلی أَجَلٍ مَعلُمٍ» [رواه الخاری: ۲۲۳٩].
۱٠۴٩- از ابن عباسبروایت است که گفت: پیامبر خدا جبه مدینه آمدند، و مردم مقابل میوه، برای یکسال و دو سال پول پیشکی می‌دادند، [در این زمینه] فرمودند.
«کسی که مقابل میوه پول پیشکی می‌دهد، در مقابل پیمانۀ معلوم، و وزن معلوم بدهد».
و از ابن عباسبدر روایت دیگری آمده است که [پیامبر خدا جفرمودند]: «تا به مدت معلوم» [۴۲۳].
[۴۲۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) سَلَم عبارت از عقدی است که متاع در مستقبل، و قیمت آن در حال پرداخت می‌شود، مثلا: شخصی از دیگری مبلغ ده هزار درهم اکنون می‌گیرد تا بعد از مدت معینی که حاصلش به دست می‌آید، برایش مقدار معینی گندم و یا برنج و امثال این چیزها را بدهد. ۲) اگر سلم در مکیلات صورت گرفت، باید نوع کیل آن تعیین گردد، مثلا گفته شود که مراد از کیل حجازی، و یا کیل عراقی، و یا کیل مصری است، واگر در چیزهای که وزن می‌شود صورت گرفت، باید نوع وزن آن تعیین گردد، مثلا گفته شود که وزن به کیلو است و یا به سیر و مَن، و امثال این‌ها، و اینکه چند کیلو و یا چند من، و یا چند خروار و امثال این‌ها می‌باشد. ۳) اما شافعی/می‌گوید: سَلَم تنها در چیزی روا است که قابل وزن کردن باشد، و در غیر آن روا نیست، و در نزد احناف هر چیزی که قابل تعیین است، سلم در آن جواز دارد، خواه موزون باشد، مانند: جو، گندم، و برنج، و یا معدود باشد، مانند: تخم مرغ، جوز، و خواه مذروع باشد، مانند: جامه.