۴۴- باب: أَخْذِ الصَّدَقَةِ مِنَ الأَغْنِیَاءِ وَتُرَدَّ فِي الفُقَرَاءِ حَیْثُ کَانُوا
باب [۴۴]: گرفتن زکات از اعنیاء و دادن برای فقراء به هر جایی که باشند
٧۶٠- حَدیث مَعاذٍ، و بَعثِهِ إِلَی الیَمَنِ تَقَدَّمَ، و في هذِهِ الرَّوایَةِ: «...وَاتَّقِ دَعْوَةَ المَظْلُومِ، فَإِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَهُ وَبَيْنَ اللَّهِ حِجَابٌ»[رواه البخاری: ۱۴٩۶].
٧۶٠- حدیث معاذ و فرستاده شدنش به یمن قبلاً گذشت، و در این روایت آمده است که [پیامبر خدا جفرمودند]:
«... و از دعای مظلوم حذر‌کن! چون بین مظلوم و خدا حجابی نیست» [٧۵].
[٧۵] یعنی: از دعای مظلوم بترس، تا مبادا بر تو نفرین کند، که در چنین حالتی دعایش رد نمی‌شود، و در اجابت دعای مظلوم دربارۀ ظالم، فرقی بین نیکوکار و بدکار، و مسلمان و کافر نیست. از ابو هریرهسروایت است که پیامبر خدا جفرمودند: «دعای مظلوم مستجاب است ولو آنکه فاجر باشد، زیرا فجورش به خودش تعلق دارد، و بین خدا و بنده‌اش حجابی نیست»، و شاعر گفته است. بترس از آه مظلومان که هنگام دعا کردن اجـابت از در حق بهر استـقبال مـی‌آید و خودم بار‌ها دیده‌ام، و از کسان بیساری شنیده‌ام که ظالم پیش از عقوبت اخروی، در همین دنیا به انواع عقوبات الهی گرفتار می‌شود، و یقیناً که خوانندۀ محترم نیز چنین تجاربی خواهد داشت.