٧- باب: لاَ حِمَى إِلاَّ الله وَرَسُولِهِ
باب [٧]: اختصاصی نمودن جز برای خدا و رسولش نیست
۱٠٩٧- عَن الصَّعْبَ بْنَ جَثَّامَةَ س، قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ جقَالَ: «لاَ حِمَى إِلَّا لِلَّهِ وَلِرَسُولِهِ» [رواه البخاری: ۲۳٧٠].
۱٠٩٧- از صعب بن جثامهسروایت است که پیامبر خدا جفرمودند: «اختصاصی کردن چیزی جز برای خدا و رسولش نیست» [۴٧۲].
[۴٧۲] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: هیچ کس حق ندارد منطقۀ را که صاحب ندارد، برای خود جهت استفادۀ شخصی و یا چراندن مواشی خود (قرق) نماید، بلکه چنین مناطقی حق عموم مردم بوده، و برای استفادۀ همگان است، بنابراین خلیفۀ مسلمانان می‌تواند جا، و یا جاهایی را که مناسب می‌داند برای مصلحت عامه (قرق) نماید، چنان‌چه خلفای راشدین چراگاه‌هایی را برای شتران و گوسفندان صدقه (قرق) نموده بودند، و در زمان جاهلیت، بزرگان قوم در جایی که می‌خواستند، منزل می‌کردند، و سگی را وادار به کاو زدن می‌کردند، صدای سگ از چهار طرف تا هرجا که می‌رسید، (قرق) آن شخص گفته می‌شد، و کسی حق نداشت که حیوان خود را در آن‌جا بچراند، پیامبر خدا جاین عمل را منع کرده، و فرمودند که: (قرق) خاص برای خدا و رسولش می‌باشد، و کسی به طور شخصی نمی‌تواند جای را برای خود (قرق) نماید.