۲٠- باب: شِرَاءِ الإِبِلِ الهِیمِ
باب [۲٠]: خریدن شتر مریض
۱٠٠۳- عَن عَبدِ الله ابْنُ عُمَرَ بنِ الخَطَّابِ ب: أَنَّهُ اشتَرَی إِبلاً هیمًا مِن رَجُلٍ وَلَهُ فیهَا شَرِیکٌ فَجَاءَ شَرِیکُهُ إِلی ابنِ عُمَرَ فَقَالَ لَهُ: إِنَّ شَرِيكِي بَاعَكَ إِبِلًا هِيمًا، وَلَمْ يَعْرِفْكَ قَالَ: فَاسْتَقْهَا، قَالَ: فَلَمَّا ذَهَبَ يَسْتَاقُهَا، فَقَالَ: دَعْهَا، رَضِينَا بِقَضَاءِ رَسُولِ اللَّهِ ج: «لاَ عَدْوَى» [رواه البخاری: ۲٠٩٩].
۱٠٠۳- روایت است که عبدالله بن عمربشترهای مریضی را از شخصی خریده بود، و آن شخص در این شترها شریکی داشت، و شریکش نزد ابن عمربآمد و گفت: شریکم شترهای مریضی را برایت فروخته است، و تو را نشناخته است.
[ابن عمرب]برایش گفت: پس شترها را پس ببر، و چون رفت که شترها را پس ببرد، ابن عمربگفت: آن‌ها را بگذار [یعنی: پس بردن لازم نیست]، و به حکم پیامبر خدا جکه گفته‌اند: «سرایتی نیست» رضایت دارم [۳۶٩].
[۳۶٩] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) مرض بخودی خود سرایت ندارد، بلکه سرایت مرض به قضاء و قدر خداوند است، چنان‌چه پیامبر خدا جدر حدیث دیگری فرمودند: «شتر اول را چه کسی مریض ساخته است. ۲) فروشنده باید عیب مال خود را برای خریدار بگوید. ۳) خریدن مال عیبی و مریض، جواز دارد. ۴) اگر کسی مالی را خرید که عیبی و یا مریض بود، و صاحب مال عیب آن را برای خریدار نگفته بود، خریدار حق دارد آن مال را مسترد نماید. ۵) باید از فریب دادن مردم، خصوصاً از فریب دادن اشخاص صالح اجتناب ورزید.