فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد سوم

فهرست کتاب

۱۲- باب: الإِهْلاَلِ عِنْدَ مَسْجِدِ ذِي الحُلَیْفَةِ
باب [۱۲]: تلبیه گتن از نزد مسجد (ذوالحلیفه)

۱۲- باب: الإِهْلاَلِ عِنْدَ مَسْجِدِ ذِي الحُلَیْفَةِ
باب [۱۲]: تلبیه گتن از نزد مسجد (ذوالحلیفه)

٧۸۲- وَعَنهُ بقَالَ: «مَا أَهَلَّ رَسُولُ اللَّهِ جإِلَّا مِنْ عِنْدِ المَسْجِدِ» يَعْنِي مَسْجِدَ ذِي الحُلَيْفَةِ [رواه البخاری: ۱۵۴۱].

٧۸۱- و از ابن عمربروایت است که گفت: پیامبر خدا ججز ازنزد مسجد یعنی: مسجد (ذوالحلیفه)، تلبیه نگفتند [۱٠٠].

[۱٠٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: در اینکه پیامبر خدا جبه طوردقیق از کجا احرام بستند، سه نظر است: جمهور علماء بر این نظر اند که پیامبر خدا جبعد از ادای دو رکعت نماز احرام، از داخل مسجد احرام بستند. عدۀ دیگری می‌گویند که: پیامبر خدا جهنگامی که بر راحلۀ خود سوار شدند احرام بستند. و بالآخره گروه سومی بر این نظر اند که ایشان بعد از رسیدن بر روی بلندی (ذوالحلیفه) احرام بستند. و البته مراد از احرام بستن تلبیه گفتن (با نیت) جهت ادای حج و یا عمره است.