۲٠- باب: قَوْلِ الله تَعَالَى: ﴿ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ...﴾
باب [۲٠]: این قول خداوند متعال که: ﴿حج [در] ماه‌های معینی است﴾
٧٩٠- عَنْ عَائِشَةَ ل، حَدیثها في الحَجَّ قَد تَقَدَّم، قَالَتْ في هذِهِ الرَّوایِةِ: خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ جفِي أَشْهُرِ الحَجِّ، وَلَيَالِي الحَجِّ، وَحُرُمِ الحَجِّ، فَنَزَلْنَا بِسَرِفَ، قَالَتْ: فَخَرَجَ إِلَى أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: «مَنْ لَمْ يَكُنْ مِنْكُمْ مَعَهُ هَدْيٌ، فَأَحَبَّ أَنْ يَجْعَلَهَا عُمْرَةً فَلْيَفْعَلْ، وَمَنْ كَانَ مَعَهُ الهَدْيُ فَلاَ» قَالَتْ: فَالْآخِذُ بِهَا، وَالتَّارِكُ لَهَا مِنْ أَصْحَابِهِ قَالَتْ: فَأَمَّا رَسُولُ اللَّهِ جوَرِجَالٌ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَكَانُوا أَهْلَ قُوَّةٍ وَكَانَ مَعَهُمُ الهَدْيُ، فَلَمْ يَقْدِرُوا عَلَى العُمْرَةِ، وَذَکَرَ باقيَ الحَدیثِ. [رواه البخاری: ۱۵۶٠].
٧٩٠- حدیث عائشهلدر موضوع حج، قبلاً گذشت، و در این روایت می‌گوید: «با پیامبر خدا جدر ماه‌های حج، در شب‌های حج، و حرمات حج [از مدینه] بیرون شدیم و به (سَفِر) منزل گزیدیم [سَفِر جایی است که در (ده) میلی مکه قرار دارد].
و گفت: پیامبر خدا جنزد صحابه‌های خود رفته و فرمودند: «کسی که از شما (هدی) همراهش نباشد، اگر خواسته باشد که حج خود را به عمره تبدیل کند، چنین کند، ولی کسی که با خود (هدی) دارد، چنین کاری کرده نمی‌تواند».
و گفت: کسانی که حج خود را به عمره تبدیل کردند، و کسانی که تبدیل نکردند،همگی از صحابه‌های پیامبر خدا جبودند.
و گفت که: خود پیامبر خدا جو بعضی از صحابه‌های‌شان که دارای عزم قوی بودند [و می‌توانستند از ممنوعات احرام خود داری نمایند] و با خود (هدی) آورده بودند، عمره را انجام دادند، و عائشهلبقیۀ حدیث را ذکر نمود [۱۱۸].
[۱۱۸] و بقیۀ حدیث این بود که عائشهلبه عادت ماهانگی گرفتار شده بود، و با دیگران عمره نکرده بود، از این سبب گریه می‌کرد، ولی بعد از ادای مناسک حج، پیامبر خدا جبرای عبد الرحمن برادر عائشهلامر کردند تا او را با خود به تنعیم برده، و عائشهلاز آنجا نیت عمره نماید.