۶- «باب»
باب [۶]
٧٧۵- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جأَنَاخَ بِالْبَطْحَاءِ بِذِي الحُلَيْفَةِ، فَصَلَّى بِهَا» وَكَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ بيَفْعَلُ ذَلِكَ [رواه البخاری: ۱۵۳۲].
٧٧۵- از عبدالله بن عمربروایت است که پیامبر خدا جدر بطحاء (ذوالحلیفه) شتر خود را خوابانده، و نماز خواندند، و عبدالله بن عمربنیز همین کار را می‌کرد [٩۱].
[٩۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) (بطحاء): عبارت از دشت هموار و ریگ زاری است که به طور طبیعی و یا به اثر سیل به وجود آمده باشد. ۲) نماز خواندن پیامبر خدا جدر این‌جا بعد از بر گشتن‌شان از حج بود، نماز خواندن در این‌جا بعد از برگشتن از حج، به اتفاق علماء مستحب است، و کسی که آن را ترک کند، بر وی گناهی نیست، و در زمان فعلی بطحاء ذوالحلیفه کاملاً به فراموشی سپرده شده است، و هیچ کس از آن یادی نمی‌کند.