فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد سوم

۸- باب: مَنْ أَحَبَّ البَسْطَ فِي الرِّزْقِ
باب [۸]: کسی که فراخی رزق را دوست داشت

٩٩۱- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج، يَقُولُ: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يُبْسَطَ لَهُ فِي رِزْقِهِ، أَوْ يُنْسَأَ لَهُ فِي أَثَرِهِ، فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ» [رواه البخاری: ۲٠۶٧].

٩٩۱- از انس بن مالکسروایت است که گفت: از پیامبر خدا جشندیم که می‌گفتند: «کسی که می‌خواهد رزقش فراخ و عمرش دراز شود: صلۀ رحم را رعایت کند: [۳۵۵].

[۳۵۵] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) صلۀ رحم نسبت به کسی واجب است که نکاح شخص به طور ابد با وی حرام باشد، مانند: پدر، پدر کلان، مادر، مادر کلان، برادر، برادر زاده، خواهر، خواهر زاده، کاکا، عمه، ماما، خاله. ۲) مراد از رعایت صلۀ رحم، کمک مالی به آن‌ها، خدمت کردن برای آن‌ها، دید و بازدید از آن‌ها، و بالآخره هر نیکی و همکاری است، که از نگاه شرع وعرف بین مردم رواج دارد. ۳) مراد از دراز شدن عمر، صحت بدن، توسعه در رزق، توفیق در اعمال نیک، و رسیدن به آرزو‌های دنیوی و اخروی است، و یا حقیقت دراز شدن عمر است.