۲٧- باب: مَتَى یَحِلُّ فَطْرُ الصَّائِمِ
باب [۲٧]: افطار برای شخص روزه‌دار چه وقت روا می‌شود؟
٩۵۱- حَدیث ابن أَبِي أَوفَی وَقَولُ النَّبِيِّ ج«انْزِلْ فَاجْدَحْ لَنَا» تَقَدَّمَ قریبًا، وَقَالَ فِي هذِهِ الرِّوایَة: «إِذَا رَأَيْتُمُ اللَّيْلَ أَقْبَلَ مِنْ هَا هُنَا، فَقَدْ أَفْطَرَ الصَّائِمُ» وَأَشَارَ بِإِصْبَعِهِ قِبَلَ المَشْرِقِ [رواه البخاری: ۱٩۵۶].
٩۵۱- حدیث ابن ابی أَوفَی و فرمودۀ پیامبر خدا جکه برایش گفتند: «برایم (مخلوط) تهیه کن» قبلا گذشت.
و در این روایت می‌فرمایند: «وقتی دیدید که شب از این طرف نمایان گردید، وقت افطار روزه‌دار داخل شده است»، و با انگشت خود به طرف مشرق اشاره کردند [۳٠۳].
[۳٠۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: طوری که قبلا یاد آور شدیم کسی که مامور به تهیۀ مخلوط شده بود، بلالسبود، و این حدیث نیز دلالت براین دارد که عجله کردن در افطار مستحب است، و حدیث آتی براین موضوع صراحت کامل دارد.