۶۲- باب: الْجِلاَلِ لِلْبُدْنِ وَالتَّصَدُّقِ بِهَا
باب [۶۲]: جل شتر (هدی) و خیرات دادن آن
۸۴۴- عَنْ عَلِيٍّ سقَالَ: «أَمَرَنِي رَسُولُ اللَّهِ جأَنْ أَتَصَدَّقَ بِجِلاَلِ البُدْنِ الَّتِي نَحَرْتُ وَبِجُلُودِهَا» [رواه البخاری: ۱٧٩٧].
۸۴۴- از علیسروایت است که گفت: پیامبر خدا جمرا امر کردند تا جُل و پوست شترانی را که (نحر) کرده بودند، خیرات بدهم [۱۸۶].
[۱۸۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) مزد قصاب و سلاخ نباید از (هدی) داده شود، تا اینکه تمام (هدی) بدون نقص تقدیم شده باشد. ۲) عادت سابق چنان بود، و فعلا هم چنین است که اطراف حیوان را که عبارت از دست و پا و سر و پوست حیوان باشد، عوض مزد، برای سلاخ می‌دادند و می‌دهند، و این عمل روا نیست، و باید مزد سلاخ از مال جداگانۀ دیگری داده شود.