۱- باب: وجُوبُ العُمْرَةِ وَفَضْلُهَا
باب [۱]: وجوب عمره و فضیل آن
۸۶۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جقَالَ: «العُمْرَةُ إِلَى العُمْرَةِ كَفَّارَةٌ لِمَا بَيْنَهُمَا، وَالحَجُّ المَبْرُورُ لَيْسَ لَهُ جَزَاءٌ إِلَّا الجَنَّةُ» [رواه البخاری: ۱٧٧۳].
۸۶۳- از ابو هریرهسروایت است که پیامبر خدا جفرمودند:
«از یک عمره تا عمرۀ دیگر، سبب کفارۀ [گناهان] بین این دو عمره است، و برای حج مبرور، ثواب دیگری جز از بهشت نیست» [۲٠۴].
[۲٠۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) عمره در نزد بعضی از علماء واجب، و در نزد احناف و بعضی از علمای دیگر سنت است. ۲) عمره کردن در روز عرفه، و روز اول عید قربان، و در روز‌های تشریق که روز دوم، سوم، و چهارم عید قربان باشد، مکروه است. ۳) تکرار عمره در نزد امام ابو حنیفه و امام شافعی روا است، ولی امام مالک/می‌گوید: دریک سال نباید بیش از یکبار عمره کرد. ۴) عمره سبب کفارۀ گناهان صغیره است، و گناهان کبیره جز به توبه با تمام شرائطش، و حقوق الناس جز به رساندن حق به صاحبش و یا رضایت وی، به هیچ وجهی قابل بخشایش نیست، و این موضوع در مناسبت‌های مختلف مکرراً بیان گردید.