۱- باب: إِذا أُحصِرَ المُعتَمِرُ
باب [۱]: اگر عمره کننده به مانع دچار شد
۸٧٩- عَن ابْنُ عَبَّاسٍ بقَالَ: «قَدْ أُحْصِرَ رَسُولُ اللَّهِ ج، فَحَلَقَ رَأْسَهُ، وَجَامَعَ نِسَاءَهُ، وَنَحَرَ هَدْيَهُ، حَتَّى اعْتَمَرَ عَامًا قَابِلًا» [رواه البخاری: ۱۸٠٩].
۸٧٩- از ابن عباسبروایت است که گفت: پیامبر خدا جاز ادای عمره دچار مانع گردیدند، سر خود را تراشیدند، و با همسران خود هم بستر شدند، و (هدی) خود را نحر کردند، تا اینکه عمره را در سال آینده انجام دادند [۲۲۱].
[۲۲۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: از این حدیث چنین دانسته می‌شود که اگر کسی بعد از داخل شدن در احرام حج و یا عمره، از رفتن به مکه باز ماند، باید: (هدی) را ذبح نماید، سر خود را بتراشد، و خود را حلال سازد، و بعد از حلال شدن همه چیز حتی هم بستر شدن با همسرش برایش حلال می‌گردد، حج و یا عمرۀ را که از ادای آن به مانع بر خورد کرده است، در آینده قضاء بیاورد.