باب ۶۸: واجب بودن ایمان به رسالت محمّد جبر همه مردم و منسوخ شدن تمام ادیان به واسطه دین محمّد
۹۳- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ جمَا مِنَ الأَنْبِیَاءِ نَبِیٌّ إِلاَّ أُعْطِیَ مَا مِثْلُهُ آمَنَ عَلَیْهِ الْبَشَرُ، وَإِنَّمَا كَانَ الَّذِی أُوتِیتُهُ وَحْیًا أَوْحَاهُ اللهُ إِلَیَّ، فَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَكْثَرَهُمْ تَابِعًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ» [۱۰۴].
یعنی: «ابوهریره گوید: پیغمبر جفرمود: هریک از پیغمبران (به تناسب زمان) داراى معجزاتى بوده‌اند که مردم در برابر آن‌ها تسلیم شده و ایمان آورده‌اند (ولى معجزات ایشان حسى و موقتى و خاص کسانى بوده است که آن‌ها را مشاهده کرده‌اند) امّا معجزه‌اى که به من داده شده است قرآن و وحى الهى است (معجزه‌اى است حسى و معنوى و دائمى و همیشگى که از لحاظ فصاحت و بلاغت و زیبایى بیان، تمام فصحا و بلغا و ادبا را به مبارزه طلبیده است امّا همگى به عجز و ناتوانى خود اعتراف نموده‌اند و کسانى که در مقابل قرآن قد برافراشته‌اند در نهایت خوارى و شرمندگى از میدان خارج شده و مورد تمسخر قرار گرفته‌اند. دین اسلام دینى است همگانى و جاویدانى و معجزه آن از هر لحاظ ثابت و پایدار است) لذا امیدوارم که در قیامت پیروان من بیشتر از پیروان سایر پیغمبران باشند».
۹۴- حدیث: «أَبِی مُوسَى، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ جثَلاَثَةٌ لَهُمْ أَجْرَانِ، رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمَنَ بِنَبِیِّهِ وَآمَنَ بِمُحَمَّدٍ ج، وَالْعَبْدُ الْمَمْلُوكُ إِذَا أَدَّى حَقَّ اللهِ وَحَقَّ مَوَالِیهِ، وَرَجُلٌ كَانَتْ عِنْدَهُ أَمَةٌ فَأَدَّبَهَا فَأَحْسَنَ تَأْدِیبَهَا، وَعَلَّمَهَا فَأَحْسَنَ تَعْلِیمَهَا ثُمَّ أَعْتَقَهَا فَتَزَوَّجَهَا فَلَهُ أَجْرَانِ» [۱۰۵].
یعنی: «ابوموسى گوید: پیغمبر جفرمود: سه نفر هستند که دو اجر دارند:
۱- یک نفر از اهل کتاب که بعد از ایمان به پیغمبر خود، به محمّد جنیز ایمان بیاورد.
۲- برده و کارگرى که حق خدا و حق سرپرست خود را بجا مى‌آورد.
۳- کسى که کنیزى دارد، و او را به خوبى تربیت و تعلیم مى‌دهد سپس او را آزاد مى‌کند و با او ازدواج مى‌نماید، چنین کسانى دو پاداش را دریافت مى‌دارند».
[۱۰۴]- أخرجه البخاری فی: ۶۶ كتاب فضائل القرآن: ۱ باب كیف نزول الوحی وأول ما نزل. [۱۰۵]- أخرجه البخاری فی: ۳ كتاب العلم: ۳۱ باب تعلیم الرجل أَمَته وأهله.