باب ۷۰: زمانى که خداوند متعال ایمان را در آن قبول نخواهد کرد
۹۷- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَس، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ جلاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا، فَإِذَا طَلَعَتْ وَرَآهَا النَّاسُ آمَنُوا أَجْمَعُونَ، وَذَلِكَ حِینَ لاَ یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا ثُمَّ قَرَأَ الآیة» [۱۰۸].
یعنی: «ابو هریره گوید: پیغمبر جفرمود: قیامت برپا نخواهد شد تا اینکه خورشید از طرف مغرب طلوع نکند وقتى که خورشید از طرف مغرب طلوع کرد، و مردم آن را مشاهده کردند همگى ایمان مى‌آورند، ولى ایمان آوردن در آن وقت براى کسى فایده‌اى نخواهد داشت. سپس پیغمبر جاین آیه را تلاوت کرد: ﴿يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا لَمۡ تَكُنۡ ءَامَنَتۡ مِن قَبۡلُ﴾[الأنعام: ۱۵۸].
یعنی: «روزى که بعضى از نشانه‌هاى پروردگارت (بر آمدن آخرت) ظاهر شد دیگر کسانى که قبلاً ایمان نداشته‌اند ایمانشان فایده‌اى نخواهد داشت».
۹۸- «أَبِی ذَرٍّس، قَالَ: دَخَلْتُ الْمَسْجِدَ وَ رَسُولُ اللهِ ججَالِسٌ، فَلَمَّا غَرَبَتِ الشَّمْسُ قَالَ: یَا أَبَا ذَرٍّ هَلْ تَدْرِی أَیْنَ تَذْهَبُ هذِهِ قَالَ قُلْتُ اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ: فَإِنَّهَا تَذْهَبُ تَسْتَأْذِنُ فِی السُّجُودِ فَیُؤْذَنُ لَهَا وَكَأَنَّهَا قَدْ قِیل لَهَا ارْجِعِی مِنْ حَیْثُ جِئْتِ، فَتَطْلُعُ مِنْ مَغْرِبِهَا ثُمَّ قَرَأَ (ذَلِكَ مُسْتَقَرٌّ لَهَا)» [۱۰۹].
یعنی: «ابوذر گوید: وارد مسجد شدم (دیدم) که پیغمبر جنشسته است، هنگامى که خورشید غروب کرد، پیغمبر جفرمود: اى اباذر! آیا مى‌دانى که خورشید کجا مى‌رود؟ گفتم: خدا و پیغمبر جاز همه داناترند. پیغمبر جفرمود: خورشید حرکت مى‌کند (و به حرکت خود ادامه مى‌دهد تا زمانى که خداوند برایش مقدر نموده است آنگاه) اجازه مى‌خواهد تا سجده ببرد و به آن اجازه داده مى‌شود، و مثل اینکه به او دستور داده مى‌شود که از راهى که بر آمده است برگردد، فوراً پس از به جا آوردن سجده‌اى، از مغرب طلوع مى‌نماید. این آیه را قرائت نمود: ﴿وَٱلشَّمۡسُ تَجۡرِي لِمُسۡتَقَرّٖ لَّهَاۚ﴾[یس: ۳۸].
یعنی: «خورشید به سوى قرارگاهى که دارد حرکت مى‌نماید».
[۱۰۸]- أخرجه البخاری فی: ۶۵ كتاب التفسیر: ۶ سورة الأنعام: ۹ باب هلمّ شهداءكم. [۱۰۹]- أخرجه البخاری فی:۹۷ كتاب التوحید: ۲۲ باب وكان عرشه على الماء وهو رب العرش العظیم.