باب ۳۷: ثواب و فضیلت کسى که قرآن را حفظ مى‌کند
۴۶۰- حدیث: «أَبِی مُوسى الأَشْعَرِیِّ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: مَثَلُ الْمُؤمِنِ الَّذِی یَقْرَأُ الْقُرْآنَ كَمَثَلِ الأُتْرُجَّةِ، رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا طَیِّبٌ؛ وَمَثَلُ الْمُؤْمِنِ الَّذِی لاَ یَقْرَأُ الْقُرْآنَ كَمَثَلِ التَّمْرَةِ، لاَ رِیحَ لَهَا وَطَعْمُهَا حُلْوٌ؛ وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ الَّذِی یَقْرَأُ الْقُرْآنَ، مَثَلُ الرَّیْحَانَةِ، رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطعْمُهَا مُرٌّ؛ وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ الَّذِی لاَ یَقْرَأُ الْقُرْآنَ كَمَثَلِ الْحَنْظَلَةِ، لَیْسَ لَهَا رِیحٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ» [۵۰۳].
یعنی: «ابو موسى اشعرى گوید: پیغمبر جفرمود: مسلمانى که قرآن مى‌خواند مانند دستنبویى (شمام) است که هم بویش خوب و هم مزه‌اش لذیذ و عالى است، و مسلمانى که قرآن نمى‌خواند مانند خرمایى است که بو ندارد امّا طعمش شیرین است، و منافقى که قرآن مى‌خواند مانند ریحانه‌اى است که بوى خوشى دارد ولى مزه‌اش تلخ است، و منافقى که قرآن نمى‌خواند مانند حنظلى است که بوى خوشى ندارد و طعمش هم تلخ مى‌باشد».
«أترجّة: نوعى از خربره کوچک است که خط‌هاى سبز وسرخ دارد وبویش بسیار مطبوع است که دستنبو نام دارد، و شمام هم به آن گفته مى‌شود».
[۵۰۳]- أخرجه البخاری فی: ۷۰ كتاب الأطعمة: ۳۰ باب ذكر الطعام.