باب ۱۱: درباره این فرموده خدا: (هرگاه تجارتى یا چیز بى‌فایده‌اى را دیدند به سوى آن مى‌شتابند و شما را در حال ایستادن و خطبه خواندن ترک مى‌نمایند)
۵۰۰- حدیث: «جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ قَالَ: بَیْنَمَا نَحْنُ نُصَلِّی مَعَ النَّبِیِّ جإِذْ أَقْبَلَتْ عیرٌ تَحْمِلُ طَعَامًا، فَالْتَفَتُوا إِلَیْهَا، حَتَّى مَا بَقِیَ مَعَ النَّبِیِّ جإِلاَّ اثْنَا عَشَرَ رَجُلاً، فَنَزَلَتْ هذِهِ الآیَةُ﴿وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائمًا﴾» [۵۴۶].
یعنی: «جابر بن عبدالله گوید: در حالى که با پیغـمبر جنماز جمعه را مى‌خواندیم، کاروانى که محموله آن مواد غذایى بود وارد شد، مردم به سوى آن شتافتند تا جایى که جز دوازده نفر کسى با پیغمبر جنمانده بود و این آیه نازل شد (هرگاه تجارت و یا کار بى‌فایده‌اى را دیدند به سوى آن مى‌شتابند و شما را به حالت ایستاده ترک مى‌نمایند)».
[۵۴۶]- أخرجه البخاری فی: ۱۱ كتاب الجمعة: ۳۸ باب إذا نفر الناس عن الإمام فی صلاة الجمعة فصلاة الإمام ومن بقى جائزة.