باب ۲۷: دعایى که در بین تکبیر نیت و سوره حمد خوانده مى‌شود
۳۴۹- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَ، قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللهِ جیَسْكُتُ بَیْنَ التَّكْبِیرِ وَبَیْنَ الْقِرَاءَةِ إِسْكَاتَةَ هُنَیَّةً، فَقُلْتُ: بِأَبِی وَأُمِّی یَا رَسُولَ اللهِ إِسْكَاتُكَ بَیْنَ التَّكْبِیرِ وَالْقِرَاءَةِ مَا تَقُولُ قَالَ: أَقُولُ: اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَیْنِی وَبَیْنَ خَطَایَایَ كَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ؛ اللَّهُمَّ نقِّنِی مِنَ الْخَطَایَا كَمَا یُنَقَّى الثَوْبُ الأَبْیَضُ مِنَ الدَّنَسِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْ خَطَایَایَ بِالْمَاءِ وَالثَلْجِ وَالْبَرَدِ» [۳۸۵].
یعنی: «ابوهریره گوید: پیغمبر جدر بین الله‌اکبر نیت و خواندن سوره حمد مدت کوتاهى سکوت مى‌کرد، گفتم: پدر و مادرم فدایت باد اى رسول خدا، در این مدتى که سکوت مى‌نمایى چه مى‌گویى؟ پیغمبر جفرمود: مى‌گویم: پروردگارا! مرا از گناه و خطا دور گردان همانگونه که در بین مشرق و مغرب دورى ایجاد کرده‌اید، پروردگارا! مرا از خطا و گناه پاک گردان همانگونه که لباس سفید از گرد و آلودگى پاک گردانیده مى‌شود. خداوندا! گناهانم را به کلى محو بنما».
«إسكاتة: سکوت. هنیة: تصغیر هنیه است مدت زمان کوتاه مى‌باشد».
[۳۸۵]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۸۹ باب ما یقول بعد التكبیر.