باب ۲۵: چگونگى ایمان کسى که از نسبت دادن خود به کسى که مى‌داند پدر اوست خوددارى مى‌کند
۴۰- حدیث: «أَبی ذَرٍّسأَنَّهُ سَمِعَ النَّبِیَّ جیَقُولُ: لَیْسَ مِنْ رَجُلٍ ادَّعَى لِغَیْرِ أَبیهِ وَهُوَ یَعْلَمُهُ إِلاَّ كَفَرَ، وَمَنِ ادَّعى قَوْمًا لَیْسَ لَهُ فِیهِمْ نَسَبٌ فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ» [۴۳].
یعنی: «ابوذر گوید: شنیدم که پیغمبر جفرمود: کسى که خود را به شخصى غیر از پدر خودش نسبت دهد و بگوید فرزند او است در حالى که مى‌داند فرزند او نیست، مرتکب گناه بزرگى شبیه کفر شده است (و حق پدرش را نادیده گرفته و نعمت بزرگى را کفران نموده است) و همچنین، کسى که خود را به طایفه و قومى نسبت دهد که با آن قوم نسبت ندارد باید جاى خود را در دوزخ آماده سازد» [۴۴].
۴۱- حدیث: «أَبی هُرَیْرَةَ عَنِ النَّبِیِّ جقَالَ: لا تَرْغَبُوا عَنْ آبائِكِمْ فَمَنْ رَغِبَ عَنْ أَبیهِ فَهُوَ كُفْرٌ» [۴۵].
یعنی: «ابوهریره گوید: پیغـمبر جفرمود: از پدران خودتان دورى نجویید (و از نسبت دادن خودتان به آنان عار نداشته باشید) کسى که از نسبت دادن خود به پدرش دورى جوید (و آن را حلال بداند) کافر است».
۴۲- حدیث: « سَعْدِ بْنِ أَبی وَقَّاصٍ وَأَبی بَكْرَةَ قَالَ سَعْدٌ سَمِعْتُ النَّبِیَّ جیَقُولُ: مَنِ ادَّعى إِلى غَیْرِ أَبیهِ وَهُوَ یَعْلَمُ أَنَّهُ غَیْرُ أَبیهِ فَالْجَنَّةُ عَلَیْهِ حَرامٌ فَذُكِرَ َلأبی بَكْرَةَ فَقَالَ: وَأَنا سَمِعَتْهُ أُذُنایَ وَوَعاهُ قَلْبی مِنْ رَسُولِ اللهِ ج» [۴۶].
یعنی: «سعد بن وقاص گوید: شنیدم که پیغمبر جفرمود: کسى که خود را به عنوان اولاد شخصى معرفى کند که مى‌داند فرزند او نیست، و از منسوب شدن به پدر واقعى خود خوددارى مى‌کند بهشت بر او حرام است. این حدیث را پیش ابو بکره (یکى از اصحاب رسول) بازگو کردند، ابو بکره گفت: با گوش‌هایم این حدیث را از پیغمبر جشنیدم و آن را به خاطر سپردم».
[۴۳]- أخرجه البخاری فی: ۶۱ كتاب المناقب: ۵ باب حدثنا أبو معمر. [۴۴]- شرح نووى بر مسلم، ج ۲، ص: ۵۲. [۴۵]- أخرجه البخاری فی: ۸۵ كتاب الفرائض: ۲۹ باب من ادعى إلى غیر أبیه. [۴۶]- أخرجه البخاری فی: ۸۵ كتاب الفرائض: ۲۹ باب من ادعى إلى غیر أبیه.