ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد اول

فهرست کتاب

باب ۸: سخت گیرى و عذاب شدید براى کسانى که زکات نمى‌دهند

باب ۸: سخت گیرى و عذاب شدید براى کسانى که زکات نمى‌دهند

۵۷۵- حدیث: «أَبِی ذَرٍّ، قَالَ: انْتَهَیْتُ إِلَیْهِ وَهُوَ یَقُولُ، فِی ظِلِّ الْكَعْبَةِ: هُمُ الأَخْسَرُونَ وَرَبِّ الْكَعْبَةِ، هُمُ الأَخْسَرُونَ وَرَبِّ الْكَعْبَةِ قُلْتُ: مَا شَأْنِی أَیُرَى فِیَّ شَیْءٌ مَا شَأْنِی فَجَلَسْتُ إِلَیْهِ وَهُوَ یَقُولُ، فَمَا اسْتَطَعْتُ أَنْ أَسْكُتَ، وَتَغَشَّانِی مَا شَاءَ اللهُ، فَقُلْتُ: مَنْ هُمْ بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی یَا رَسُولَ اللهِ قَالَ: الأَكْثَرُونَ أَمْوَالاً إِلاَّ مَنْ قَالَ هكَذَا وَهكَذَا وَهكَذَا» [۶۲۹].

یعنی: «ابوذر گوید: به حضور پیغمبر جکه در سایه کعبه نشسته بود رسیدم، فرمود: قسم به پروردگار کعبه آنان بدبخت هستند، قسم به پروردگار کعبه آنان بدبخت هستند، من هم (ترسیدم)، گفتم: باید چه کارى کرده باشم؟ و چه گناهى از من صادر شده باشد؟ پیش پیغمبر جنشستم، دیدم که این سخن را تکرار مى‌کند، از شدت ترس و ناراحتى دیگر نتوانستم سکوت کنم، گفتم: اى رسول خدا! پدر و مادرم فدایت، این افراد چه کسانى هستند که تا این اندازه بدبخت مى‌باشند؟! فرمود: ثروتمندانند، هر ثروتمندى بدبخت است مگر ثروتمندانى که با دست راست و چپ خود بخشش مى‌نمایند».

«إلّا مَنْ قال: مگر کسى که ببخشد در اینجا قول براى بخشش به کار گرفته شده است. هكذا: اشاره به طرف راست و چپ و جلو است».

۵۷۶- حدیث: «أَبِی ذَرٍّس، قَالَ: انْتَهَیْتُ إِلَى النَّبِیِّ ج، قَالَ: وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ أَوْ وَالَّذِی لاَ إِلهَ غَیْرُهُ أَوْ كَمَا حَلَفَ مَا مِنْ رَجُلٍ تَكُونُ لَهُ إِبِلٌ أَوْ بَقَرٌ أَوْ غَنَمٌ لاَ یُؤَدِّی حَقَّهَا إِلاَّ أُتِیَ بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْظَمَ مَا تَكُونُ وَأَسْمَنهُ، تَطَؤُهُ بِأَخْفَافِهَا، وَتَنْطَحُهُ بِقُرُونِهَا، كُلَّمَا جَازَتْ أُخْرَاهَا رُدَّتْ عَلَیْهِ أُولاَهَا، حَتَّى یُقْضَى بَیْنَ النَّاسِ» [۶۳۰].

یعنی: «ابوذر گوید: به خدمت پیغمبر جرسیدم، فرمود: قسم به کسى که جانم در دست اوست یا قسم به کسى که هیچ کسى جز او سزاوار پرستش نیست، یا بهر نحوى که قسم خورد (تردید از راوى است) هر انسانى که داراى شتر یا گاو یا گوسفند باشد، و زکات آن را ندهد در روز قیامت آن‌ها را با جثه‌هاى بزرگتر و چاق‌تر از آنچه در دنیا است جمع مى‌کنند و آن‌ها صاحب خود را با سم مى‌کوبند و با شاخ مى‌زنند، همین که آخرین آن‌ها بر لاشه او گذشت مجدداً از اوّل بر روى او بر مى‌گردند و این عذاب تا وقتى که خداوند در بین بندگانش قضاوت مى‌نماید دوام دارد».

[۶۲۹]- أخرجه البخاری فی: ۸۳ كتاب الأیمان والنذور: ۸ باب كیف كانت یمین النبی ج. [۶۳۰]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۴۳ باب زكاة البقر.