باب ۱۵: بیان خصلت‌هایى که هرکس متصف به آن‌ها باشد لذّت ایمان را درک خواهد کرد
۲۶- حدیث: «أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ جقَالَ: ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فِیهِ وَجَدَ حَلاوَةَ الإِیمانِ، أَنْ یَكُونَ اللهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِمّا سِواهُما، وَأَنْ یُحِبَّ الْمَرْءَ لا یُحِبُّهُ إِلاّ للهِ، وَأَنْ یَكْرَهَ أَنْ یَعُودَ فی الْكُفْرِ كَما یَكْرَهُ أَنْ یُقْذَفَ فی النَّارِ» [۲۹].
یعنی: «انس گوید: پیغمبر جفرمود: سه خصلت هستند که در هرکس موجود باشند آن شخص لذت و حلاوت ایمان را درک مى‌کند:
اوّل: آن است که خدا و پیغمبر را از هرکس و هر چیز دیگرى بیشتر دوست داشته باشد.
دوم: آن است که محبت و دوستى او نسبت به اشخاص تنها به خاطر خدا باشد.
سوم: آن است که از کفر و بى‌دینى به همان اندازه بیزارى و دورى نماید که از داخل شدن به آتش پرهیز مى‌کند».
[۲۹]- أخرجه البخاری فی: ۲ كتاب الإیمان: ۹ باب حلاوة الإیمان.