باب ۲۲: بیان اینکه اصل و اساس دین بر نصیحت و اخلاص است
۳۵- حدیث: «جَریرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ قَالَ بایَعْتُ النَّبِیَّ جعَلى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، فَلَقَّنَنی فِیما اسْتَطَعْتُ، وَالنُّصْحِ لِكلِّ مُسْلِمٍ» [۳۸].
یعنی: «جریر بن عبدالله گوید: با پیغمبر جبیعت کردم که همیشه و بطور مطلق مطیع و فرمانبردار باشم ولى پیغمبر جبه من فرمود: بگو به اندازه قدرت و توانایى مطیع و فرمانبردار مى‌باشم. تعهد نمودم که از نصیحت و خیرخواهى مسلمانان کوتاهى نکنم، و آنان را به آنچه صلاح دین و دنیایشان است راهنمایى نمایم و با خلوص نیت هرچه در توان دارم در راه سعادت مسلمانان به کار گیرم».
«نصیحت: جزو کلمات قصار است و دربرگیرنده تمام خیرخواهى و سعادت‌طلبى از طرف نصیحت‌کننده براى نصیحت‌شده مى‌باشد، امام خطابى گوید: در زبان عرب کلمه مفرد دیگرى وجود ندارد که بتواند معنى آن را تعبیر نماید».
[۳۸]- أخرجه البخاری فی: ۹۳ كتاب الأحكام: ۴۳ باب كیف یبایع الإمام الناس.