باب ۷: در مورد چگونگى وضوى پیغمبر ج
۱۳۶- حدیث: «عَبْدِ الله بْنِ زَیْدٍ سُئِلَ عَنْ وُضُوءِ النَّبِیِّ ج، فَدَعَا بِتَوْرٍ مِنْ مَاءٍ، فَتَوَضَّأَ لَهُمْ وُضُوءَ النَّبِیِّ ج، فَأَكْفَأَ عَلَى یَدِهِ مِنَ التَّوْرِ، فَغَسَلَ یَدَیْهِ ثَلاَثًا، ثُمَّ أَدْخَلَ یَدَهُ فِی التَّوْرِ، فَمَضْمَضَ وَاسْتَنْشَقَ، وَاسْتَنْثَرَ بِثَلاَثِ غَرَفَاتٍ، ثُمَّ أَدْخَلَ یَدَهُ فَغَسَلَ وَجْهَهُ ثَلاَثًا، ثُمَّ غَسَلَ یَدَیْهِ مَرَّتَیْنِ إِلَى الْمِرْفَقَیْنِ، ثُمَّ أَدْخَلَ یَدَهُ فَمَسَحَ رَأْسَهُ، فَأَقْبَلَ بِهِمَا وَأَدْبَرَ مَرَّةً وَاحِدَةً، ثُمَّ غَسَلَ رِجْلَیْهِ إِلَى الْكَعْبَینِ» [۱۵۷].
یعنی: «از عبدالله بن زید درباره چگونگى وضوى پیغمبر جسؤال شد، او هم ظرف پر آبى خواست و براى تعلیم و نشان‌دادن آن‌ها مانند پیغمبر جوضو گرفت، به این صورت: ظرف را خم نمود، آب آن را بر روى دستش ریخت، سه بار دستش را شست (بعد از تمیز کردن دست‌هایش) دستش را در ظرف فرو کرد سه بار دهان و بینى را با سه مشت آب شست و هر بار بینى را هم تمیز مى‌کرد، سپس دستش را در ظرف آب فرو کرد، سه بار صورتش را شست، بعد از آن دست‌هایش را هریک دو بار با آرنج شست، بعداً دستش را در آب فرو کرد، و سرش را مسح نمود، و دست‌هایش را یکبار بر سرش مالید و به عقب برگرداند. بعداً پاهایش را با قوزک شست».
«تور: ظرف آب مانند طشت و کاسه، استنثار: بینى را تمیزنمودن».
[۱۵۷]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۳۹ باب غسل الرجلین إلى الكعبین.