باب ۱: بلند نمودن دست‌ها به هنگام دعاء نزول باران
۵۱۶- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ: كَانَ النَّبِیُّ جلاَ یَرْفَعُ یَدَیْهِ فِی شَیْءٍ مِنْ دُعَائِهِ إِلاَّ فِی الاِسْتِسْقَاءِ، وَإِنَّهُ یَرْفَعُ حَتَّى یُرَى بَیَاضُ إِبْطَیْهِ» [۵۶۳].
یعنی: «انس گوید: پیغمبر جدر هیچ‌یک از دعاهایش به اندازه دعاى نزول باران دستش را بلند نمى‌کرد، ولى در دعاى نزول باران به اندازه‌اى دستش را بلند مى‌نمود که سفیدى زیر بغلش آشکار مى‌شد».
[۵۶۳]- أخرجه البخاری فی: ۱۵ كتاب الاستسقاء: ۲۲ باب رفع الإمام یده فی الاستسقاء.