باب ۱۳: سنّت است زنى که غسل حیض مى‌کند یک مقدار پنبه یا پارچه دیگرى با مشک یا هر چیزى که بوى خوش دارد آغشته کند و آن را در مجراى حیضش قرار دهد
۱۸۹- حدیث: «عَائِشَةَ أَنَّ امْرَأَةً سَأَلَتِ النَّبِیَّ جعَنْ غُسْلِهَا مِنَ الْمَحِیضِ، فَأَمَرَهَا كَیْفَ تَغْتَسِلُ، قَالَ: خُذِی فِرْصَةَ مِنْ مِسْكٍ فَتَطَهَّرِی بِهَا، قَالَتْ: كَیْفَ أَتَطَهَّرُ بِهَا قَالَ: تَطَهَّرِی بِهَا، قَالَتْ: كَیْفَ قَالَ: سُبْحانَ اللهِ تَطَهَّرِی بِهَا فَاجْتَبَذْتُهَا إِلَیَّ، فَقُلْتُ تَتَبَعِی بِهَا أَثَرَ الدَّمِ» [۲۱۵].
یعنی: «عایشه گوید: زنى درباره چگونگى غسل حیض از پیغمبر جسؤال کرد، پیغمبر جچگونگى غسل حیض را برایش بیان کرد و فرمود: مقدارى پنبه یا پشم که با مشک آغشته باشد، بردار و خود را با آن پاک کن، آن زن گفت: چطور خود را با آن پاک نمایم؟ فرمود: خودت را با آن پاک کن، باز آن زن گفت: چطور خود را با آن پاک نمایم؟ پیغمبر جفرمود: سبحان الله خودت را با آن پاک کن! (عایشه گوید) آن زن را به سوى خود کشیدم، و گفتم: آن را بر جاهایى که آلوده به خون است بمال».
«فرصة: تکه‌اى از پنبه یا پشم».
[۲۱۵]- أخرجه البخاری فی: ۶ كتاب الحیض: ۱۳ باب دلك المرأة نفسها إذا تطهرت من المحیض.