باب ۱۵: بر زن واجب است روزه ایام حیضش را قضا کند ولى قضاى نماز مدّت حیض بر او واجب نیست
۱۹۲- حدیث: «عَائِشَةَ، أَنَّ امْرَأَةً قَالَتْ لَهَا: أَتَجْزِی إِحْدَانَا صَلاَتَهَا إِذَا طَهُرَتْ فَقَالَتْ: أَحَرُورِیَّةٌ أَنْتِ كُنَّا نَحِیضُ مَعَ النَّبِیِّ جفَلاَ یَأْمُرُنَا بِهِ، أَو قَالَتْ: فَلاَ نَفْعَلُهُ» [۲۱۸].
یعنی: «زنى از عایشه پرسید: آیا ما وقتى از حیض پاک شدیم نماز زمان حیض را قضا کنیم؟ عایشه به او گفت: مگر شما اهل حروراء هستید؟ (حروراء دهى بود در دو مایلى کوفه که خوارج در آن جمع شده بودند. جماعتى از خوارج به خلاف اجماع مسلمانان عقیده داشتند که قضاى نماز حیض بر زن واجب است، و حضرت عایشه به عنوان انکار این عقیده مى‌فرماید: مگر شما اهل حروراء مى‌باشید که این حرف را مى‌زنید؟) عایشه گفت: ما که با پیغمبر جبودیم، به حالت حیض در مى‌آمدیم و (او از وضع ما آگاه بود) به ما دستور نمى‌داد که نماز زمان حیض را قضا کنیم»، (بنابراین قضاى آن واجب نیست) یا اینکه عایشه گفت: نماز زمان حیض را قضا مکن. (تردید از راوى است).
«أتجزی: آیا قضا کند؟».
[۲۱۸]- أخرجه البخاری فی: ۶ كتاب الحیض: ۲۰ باب لا تقضی الحائض الصلاة.