باب ۶۶: دلدارى دادن به اشخاص ضعیف الایمان، چون که ایمانشان ضعیف است باید تقویت شوند، و اینکه بدون دلیل قاطع نباید به طور حتمى براى کسى ادّعاى ایمان نمود
۹۱- حدیث: «سَعْدٍسأَنَّ رَسُولَ اللهِ جأَعْطَى رَهْطًا وَسَعْدٌ جَالِسٌ، فَتَرَكَ رَسُولُ اللهِجرَجُلاً هُوَ أَعْجَبُهُمْ إِلَیَّ، فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللهِ مَا لَكَ عَنْ فُلاَنٍ فَوَاللهِ إِنِّی لأَرَاهُ مُؤْمِنًا، فَقَالَ: أَوْ مُسْلِمًا فَسَكَتُّ قَلِیلاً ثُمَّ غَلَبَنِی مَا أَعْلَمُ مِنْهُ فَعُدْتُ لِمَقَالَتِی فَقُلْتُ: مَا لَكَ عَنْ فُلاَنٍ فَوَاللهِ إِنِّی لأَرَاهُ مُؤمِنًا فَقَالَ: أَوْ مُسْلِمًا فَسَكَتُّ قَلِیلاً ثُمَّ غَلَبَنِی مَا أَعْلَمُ مِنْهُ، فَعُدْتُ لِمَقَالَتِی، وَعَادَ رَسُولُ اللهِ ج، ثُمَّ قَالَ: یَا سَعْدُ إِنِّی لأُعْطِی الرَّجُلَ، وَغَیْرُهُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْهُ، خَشْیَةَ أَنْ یَكُبَّهُ اللهُ فِی النَّارِ» [۱۰۱].
یعنی: «سعد (بن ابى وقاص) گوید: پیغمبر جنسبت به جماعتى بخشش کرد و به آنان هدیه‌اى داد و به یک نفر که من او را از سایرین بیشتر دوست داشتم چیزى نداد، گفتم: اى رسول خدا! چرا به فلانى چیزى ندادى؟ قسم به خدا من او را شخص مؤمن (یا مسلمان) مى‌دانم، کمى سکوت کردم. امّا محبتى که نسبت به آن مرد داشتم به من فشار آورد و سخنم را تکرار کردم گفتم: چرا چیزى به این شخص ندادید؟! قسم به خدا من او را شخص مؤمن (یا مسلمان) مى‌بینم، باز کمى سکوت کردم مجدداً آنچه در مورد آن مرد مى‌دانستم بر من فشار آورد، و گفته قبلى خود را تکرار نمودم، پیغمبر برگشت و فرمود: اى سعد! من گاهى نسبت به کسى بخشش مى‌کنم ولى شخص دیگرى که چیزى به او نداده‌ام به نزد من از آن کسى که به او صدقه داده‌ام عزیزتر است (و بخشش نسبت به چنین اشخاصى به خاطر این است که) مى‌ترسم خداوند آنان را در آتش جهنم سرنگون کند». (و نسبت به ایشان بخشش مى‌نمایم تا ایمانشان تقویت شود و از آتش دوزخ رهایى یابند).
[۱۰۱]- أخرجه البخاری فی: ۲ كتاب الإیمان: ۱۹ باب إذا لم یكن الإسلام على الحقیقة.