باب ۲۸: اشتیاق به بخشش و مکروه بودن شمردن آن
۶۰۸- حدیث: «أَسْمَاءَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، قَالَ: أَنْفِقِی وَلاَ تُحْصِی فَیُحْصِیَ اللهُ عَلَیْكِ، وَلاَ تُوعِی فَیُوعِیَ اللهُ عَلَیْكِ» [۶۶۴].
یعنی: «اسماء گوید: پیغمبر جفرمود: اى اسماء! صدقه و بخشش کن و آن را مشمار (چون شمردن صدقه موجب بخالت و منع آن مى‌گردد) آنگاه خداوند هم نعمت‌هایش را از تو منع مى‌کند، مال را ذخیره مکن (و آن را در راه خدا ببخش) والّا خداوند هم نعمت‌هایش را از تو مخفى مى‌نماید».
[۶۶۴]- أخرجه البخاری فی: ۵۱ كتاب الهبة: ۱۵ باب هبة المرأة لغیر زوجها.