باب ۲۸: راست کردن صف‌هاى نماز و یکسان کردن آن‌ها
۲۴۸- حدیث: «أَنَسٍ، عَنِ النَّبِیِّ ج، قَالَ: سَوُّوا صَفُوفَكمْ فَإِنَّ تَسْوِیَةَ الصُّفوفِ مِنْ إِقَامَةِ الصَّلاَةِ» [۲۸۰].
یعنی: «انس گوید: پیغمبر جفرمود: صف‌هاى خودتان را در نماز راست و هماهنگ کنید، درستى و هماهنگى صف‌هاى نماز جزو محاسن و صفت‌هاى پسندیده نماز است».
۲۴۹- حدیث: «أَنَسٍ، أَنَّ النَّبِیَّ ج، قَالَ: أَقِیمُو الصُّفُوفَ فَإِنِّی أَرَاكُمْ خَلْفَ ظَهْرِی» [۲۸۱].
یعنی: «انس گوید: پیغمبر جفرمود: صف‌هاى (نماز را) راست و هماهنگ کنید من شما را از پشت سر مى‌بینم».
۲۵۰- حدیث: «النُّعْمَانِ بْنِ بَشِیرٍ، قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ ج: لَتُسَوُّنَّ صُفُوفَكُمْ، أَوْ لَیُخَالِفَنَّ اللهُ بَیْنَ وُجُوهِكُمْ» [۲۸۲].
یعنی: «نعمان بن بشیر گوید: پیغمبر جفرمود: یا باید صفوف نماز خودتان را درست و راست کنید و یا اینکه خداوند صورتهاى شما را دگرگون خواهد کرد»، (و آن‌ها را از حالت واقعى خود تغییر مى‌دهد).
۲۵۱- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، قَالَ: لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی النِّدَاءِ وَالصَفِّ الأَوَّلِ، ثُمَّ لَمْ یَجِدُوا إِلاَّ أَنْ یَسْتَهِمُوا عَلَیْهِ لاَسْتَهَمُوا، وَلَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی التَّهْجِیرِ لاَسْتَبَقُوا إِلَیْهِ، وَلَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی الْعَتَمَةِ وَالصُّبْحِ لأَتَوْهُمَا وَلَوْ حَبْوًا» [۲۸۳].
یعنی: «ابوهریره گوید: پیغمبر جفرمود: اگر مردم مى‌دانستند چه خیر و ثوابى در اذان گفتن و ایستادن در صف اوّل نماز جماعت وجود دارد حتماً این ثواب را به دست مى‌آوردند و اگر جز قرعه‌کشى براى دستیابى به آن چاره دیگرى نداشتند با هم قرعه‌کشى مى‌کردند، و چنانچه مردم ثواب گفتن تکبیر در نمازها را مى‌دانستند براى دستیابى به آن با هم به مسابقه مى‌پرداختند، و اگر مردم ثواب نماز جماعت عشاء و صبح را مى‌دانستند حتى اگر تنها با سینه‌خیز برایشان ممکن مى‌شد باز مى‌رفتند».
«نداء: اذان. استهموا: قرعه‌کشى مى‌کردند. تجهیر: تکبیر در نمازها. عتمة: نماز عشاء. حبوا: رفتن بر روى دو دست و زانو و سینه‌خیز».
[۲۸۰]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۷۴ باب إقامة الصف من تمام الصلاة. [۲۸۱]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۷۱ باب تسویة الصفوف عند الإقامة وبعدها. [۲۸۲]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۷۱ باب تسویة الصفوف عند الإقامة وبعدها. [۲۸۳]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۹ باب الاستهام فی الأذان.