باب ۴: مقدار خرما یا جویى که مسلمان باید براى زکات فطر پرداخت کند
۵۷۰- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جفَرَضَ زَكَاةَ الْفِطْرِ صَاعًا مِنْ تَمْرٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ شَعِیرٍ، عَلَى كُلِّ حُرٍّ أَوْ عَبْدٍ، ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى، مِنَ الْمُسْلِمِینَ» [۶۲۴].
یعنی: «ابن عمر گوید: به دستور پیغمبر جبر هر مسلمانى اعم از زن و مرد، آزاده و برده، واجب است یک صاع خرما یا جو را براى زکات فطر پرداخت کند».
۵۷۱- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ؛ قَالَ: أَمَرَ النَّبِیُّ جبِزَكَاةِ الْفِطْرِ صَاعًا مِنْ تَمْرٍ أَوْ صَاعًا مِنْ شَعِیرٍ قَالَ عَبْدُ اللهِ س: فَجَعَلَ النَّاسُ عِدْلَهُ مُدَیْنِ مِنْ حِنْطَةٍ» [۶۲۵].
یعنی: «عبدالله بن عمر گوید: پیغمبر جدستور داد که زکات فطر را به مقدار یک صاع (۴ مد از خرما یا جو) بدهند امّا مردم به جاى یک صاع (خرما یا جو) دو مد گندم مى‌دهند».
۵۷۲- حدیث: «أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّس، قَالَ: كُنَّا نُخْرِجُ زَكَاةَ الْفِطْرِ صَاعًا مِنْ طَعَامٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ شَعِیرٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ تَمْرٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ أَقِطٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ زَبِیبٍ» [۶۲۶].
یعنی: «ابو سعید خدرى گوید: ما در زمان پیغمبر جیک صاع گندم یا جو یا خرما یا کشک یا کشمش را براى (هر نفر) زکات فطر مى‌دادیم».
۵۷۳- حدیث: «أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّس، قَالَ: كُنَّا نُعْطِیَهَا، فِی زَمَانِ النَّبِیِّ ج، صَاعًا مِنْ طَعَامٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ تَمْرٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ شَعِیرٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ زَبِیبٍ فَلَمَّا جَاءَ مُعَاوِیَةُ وَجَاءَتِ السَّمْرَاءُ، قَالَ: أَرَى مُدًّا مِنْ هذَا یَعْدِلُ مُدَّیْنِ» [۶۲۷].
یعنی: «ابو سعید خدرى گوید: ما در زمان پیغمبر جیک صاع گندم یا خرما یا کشمش را براى (هر نفر) زکات فطر مى‌دادیم ولى وقتى که معاویه حکومت به دست گرفت و گندم شام فراوان شد، معاویه گفت: به عقیده من یک مد از گندم شام معادل دو مد از خرما یا جو یا کشمش مى‌باشد».
«طعام: در اصطلاح اهل حجاز خاص گندم است. السمراء: گندم».
[۶۲۴]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۷۱ باب صدقة الفطر على العبد وغیره من المسلمین. [۶۲۵]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۷۴ باب صدقة الفطر صاعًا من تمر. [۶۲۶]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۷۳ باب صدقة الفطر صاعًا من طعام. [۶۲۷]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۷۵ باب صاع من زبیب.