ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد اول

باب ۱۰: یک یا دو قدم حرکت در نماز جایز است

۳۱۶- حدیث: « سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ السَّاعِدِیِّ، قَالَ أَبُو حَازِمِ بْنِ دِینَارٍ: إِنَّ رِجَالاً أَتَوْا سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِیَّ، وَقَدِ امْتَرَوْا فِی الْمِنْبَرِ، مِمَّ عُودُهُ، فَسَأَلُوهُ عَنْ ذلِكَ، فَقَالَ: وَاللهِ إِنِّی لأَعْرِفُ مِمَّا هُوَ، وَلَقَدْ رَأَیْتُهُ أَوَّلَ یَوْمٍ وُضِعَ، وأَوَّلَ یَوْمٍ جَلَسَ عَلَیْهِ رَسُولُ اللهِ جأَرْسَلَ رَسُولُ اللهِ جإِلَى فُلاَنَةَ (امْرأَةٍ قَدْ سَمَّاهَا سَهْلٌ): مُرِی غُلاَمَكِ النَّجَّارَ أَنْ یَعْمَلَ لِی أَعْوَادًا أَجْلِسُ عَلَیْهِنَّ إِذَا كَلَّمْتُ النَّاسَ فَأَمَرَتْهُ فَعَمِلَهَا مِنْ طَرْفَاء الْغَابَةِ، ثُمَّ جَاءَ بِهَا، فَأَرْسَلَتْ إِلَى رَسُولِ اللهِ جفَأَمَرَ بِهَا فَوُضِعَتْ ههُنَا ثُمَّ رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ جصَلَّى عَلَیْهَا، وَكَبَّرَ وَهُوَ عَلَیْهَا، ثُمَّ رَكَع وَهُوَ عَلَیْهَا، ثُمَّ نَزَلَ الْقَهْقَرَى، فَسَجَدَ فِی أَصْلِ الْمِنْبَرِ، ثُمَّ عَادَ، فَلَمَّا فَرَغَ أَقْبَلَ عَلَى النَّاسِ، فَقَالَ: أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا صَنَعْتُ هذَا لِتَأْتَمُّوا وَلِتُعلَّمُوا صَلاَتِی» [۳۵۱].

یعنی: «ابو حازم بن دینار گوید: در این مورد که چوب منبر پیغمبر جاز چه نوع چوبى است چند نفر با هم مجادله و اختلاف داشتند، پیش سهل بن سعد ساعدى آمدند، در این باره از او سؤال کردند، سهل گفت: قسم به خدا من مى‌دانم چوب آن از چه نوع است، آن را همان روزى که نصب کردند دیدم، و اوّلین بارى که پیغمبر جبر آن نشست باز آن را مشاهده کردم، پیغمبر جبه نزد فلان زن فرستاد (سهل نام آن زن را ذکر کرد) فرمود: به پسرت که نجار است بگو با چند تخته چوب منبرى برایم بسازد، تا به هنگام سخنرانى براى مردم بر آن بنشینم. آن زن از پسرش خواست تا منبرى براى پیغمبر جبسازد، و پسرش هم از چوب‌هاى غابه (محلى است در مدینه) منبرى ساخت و آن را به مادرش تحویل داد، مادرش هم منبر را به نزد پیغمبر جفرستاد، پیغمبر جدستور داد تا آن را در همین جا نصب نمایند بعداً دیدم که پیغمبرجبر آن نماز خواند و تکبیر گفت و بر آن به رکوع رفت، سپس به صورت عقب‌گرد از یک پله منبر پایین آمد و بر اصل منبر سجده کرد بعد از سجده از پله منبر به طرف جلو بالا رفت. وقتى که پیغمبر از نماز فارغ شد رو به مردم کرد و فرمود: اى مردم! این کارها را براى این انجام دادم تا به من اقتدا کنید و نماز مرا یاد بگیرید».

[۳۵۱]- أخرجه البخاری فی: ۱۱ كتاب الجمعة: ۲۶ باب الخطبة على المنبر.