ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد اول

باب ۲۰: سجده قرائت قرآن

۳۳۸- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: كَانَ النَّبِیُّ جیَقْرَأُ عَلَیْنَا السُّورَةَ، فِیهَا السَّجْدَةُ، فَیَسْجُدُ وَنَسْجُدُ حَتَّى مَا یَجِدُ أَحَدُنَا مَوْضِعَ جَبْهَتِهِ» [۳۷۴].

یعنی: «ابن عمر گوید: پیغمبر جگاهى در نماز سوره‌اى از قرآن را بر ما مى‌خواند که سجده در آن وجود داشت و همین که به آیه سجده مى‌رسید، سجده مى‌برد و ما هم سجده مى‌بردیم، و به اندازه‌اى مردم به سجده مى‌رفتند که جایى را براى سجده پیدا نمى‌کردیم».

۳۳۹- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍس، قَالَ: قَرَأَ النَّبِیُّ جالنَّجْمَ بِمَكَّةَ فَسَجَدَ فِیهَا وَسَجَدَ مَنْ مَعَهُ غَیْرَ شَیْخٍ أَخَذَ كفًّا مِنْ حَصًى أَوْ تُرَابٍ فَرَفَعَهُ إِلَى جَبْهَتِهِ، وَقَال: یَكْفِینِی هذَا؛ فَرَأَیْتُهُ بَعْدَ ذلِكَ قُتِلَ كَافِرًا» [۳۷۵].

یعنی: «عبدالله بن مسعود گوید: پیغمبر جدر مکه سوره النجم را (که داراى سجده است) خواند و به سجده رفت و تمام کسانى که در آنجا بودند سجده بردند، به جز پیرمردى که مشتى از شن یا خاک را برداشت، و آن را به سوى پیشانیش بلند کرد و گفت براى من این کافى است (و نیازى به سجده ندارم) ابن مسعود گوید: بعداً این مرد را دیدم که در حالت کفر کشته شد».

۳۴۰- حدیث: «زَیْدِ بْنِ ثَابِتٍ عَنْ عَطَاءِ بْنِ یَسَارٍ، أَنَّهُ سَأَلَ زَیْدَ بْنَ ثَابِتٍس، فَزَعَمَ أَنَّهُ قَرأَ عَلَى النَّبِیِّ جوَالنَّجْمِ فَلَمْ یَسْجُدْ فِیهَا» [۳۷۶].

یعنی: «عطاء بن یسار گوید: از زید بن ثابت درباره سجده آخر سوره نجم سؤال کردم در جواب گفت: سوره نجم را بر پیغمبر جتلاوت نمودم ولى پیغمبر جبه سجده نرفت».

«زعم: گفت و خبر داد».

۳۴۱- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ أَبِی رَافِعٍ، قَالَ: صَلَّیْتُ مَعَ أَبِی هُرَیْرَةَ الْعَتَمةَ فَقَرَأَ (إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ) فَسَجَدَ، فَقُلْتُ: مَا هذِهِ قَالَ: سَجَدْتُ بِهَا خَلْفَ أَبِی الْقَاسِمِ ج، فَلاَ أَزَالُ أَسْجُدُ بِهَا حَتَّى أَلْقَاهُ» [۳۷۷].

یعنی: «ابو رافع گوید: با ابو هریره نماز عشاء را خواندم، و او سوره ﴿إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ١﴾[الانشقاق: ۱]. را در نماز خواند وبه سجده رفت. گفتم: این چه کارى بود که انجام دادى؟ ابوهریره گفت: این سجده را وقتى که پشت سر پیغمبر جنماز مى‌خواندم به جاى آوردم، و پیغمبر جاین سوره را خواند و به سجده رفت، من هم با او به سـجده رفتم، بنابراین تا زنده هسـتم به هنگام خواندن این سوره سجده را ترک نمى‌کنم».

(عتمة): نماز عشاء.

[۳۷۴]- أخرجه البخاری فی: ۱۷ كتاب سجود القرآن: ۸ باب من سجد لسجود القارىء. [۳۷۵]- أخرجه البخاری فی: ۱۷ كتاب سجود القرآن: ۱ باب ما جاء فی سجود القرآن وسنتها. [۳۷۶]- أخرجه البخاری فی: ۱۷ كتاب سجود القرآن: ۶ باب من قرأ السجدة ولم یسجد. [۳۷۷]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۱۰۱ باب القراءة فی العشاء بالسجدة.