باب ۶: کسى که جنابت داشته باشد جایز است بخوابد و سنّت است که به هنگام خواب وضو بگیرد
۱۷۶- حدیث: «عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَانَ النَّبِیُّ جإِذَا أَرَادَ أَنْ یَنَامَ وَهُوَ جُنُبٌ غَسَلَ فَرْجَهُ وَتَوَضَّأَ لِلصَّلاَةِ» [۲۰۲].
یعنی: «عایشه گوید: هرگاه پیغمبر جمى‌خواست با داشتن حالت جنابت بخوابد قبلاً آلت تناسلیش را مى‌شست و وضویى مانند وضوى نماز مى‌گرفت».
۱۷۷- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ سَأَلَ رَسُولَ اللهِ جأَیَرْقُدُ أَحَدُنَا وَهُوَ جُنُبٌ قَالَ: نَعَمْ، إِذَا تَوَضَّأَ أَحَدُكُمْ فَلْیَرْقُدْ وَهُوَ جُنُبٌ» [۲۰۳].
یعنی: «ابن عمر گوید: عمر بن خطاب از پیغمبر جپرسید: آیا ما مى‌توانیم با داشتن جنابت بخوابیم؟ پیغمبر جفرمود: بلى مى‌توانید، هرگاه یکى از شما جنابت داشته باشد، وضو بگیرد و بخوابد».
۱۷۸- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: ذَكَرَ عُمَرُ ابْنُ الْخطَّابِ لِرَسُولِ اللهِ جأَنَّهُ تُصِیبُهُ الْجَنَابَةُ مِنَ اللَّیْلِ، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللهِ ج: تَوَضَّأْ وَاغْسِلْ ذَكَرَكَ ثُمَّ نَمْ» [۲۰۴].
یعنی: «عبدالله بن عمر گوید: عمر بن خطاب به پیغمبر جگفت: بعضى شب‌ها به حال جنابت در مى‌آیم (تکلیف من چیست؟) پیغمبر جفرمود: وضو بگیر و آلت تناسلى خود را بشوى و آنگاه بخواب».
۱۷۹- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، أَنَّ نَبِیَّ اللهِ جكَانَ یَطُوفُ عَلَى نِسائِهِ فِی اللَّیْلَةِ الْوَاحِدَةِ وَلَهُ یَوْمَئِذٍ تِسْعُ نِسْوَةٍ» [۲۰۵].
یعنی: «انس بن مالک گوید: پیغمبر جدر یک شب با همه زن‌هایش نزدیکى مى‌کرد، و این در حالى بود که نه زن داشت».
[۲۰۲]- أخرجه البخاری فی: ۵ كتاب الغسل: ۲۷ باب الجنب یتوضأ ثم ینام. [۲۰۳]- أخرجه البخاری فی: ۵ كتاب الغسل: ۲۶ باب نوم الجنب. [۲۰۴]- أخرجه البخاری فی: ۵ كتاب الغسل: ۲۷ باب الجنب یتوضأ ثم ینام. [۲۰۵]- أخرجه البخاری فی: ۵ كتاب الغسل: ۳۴ باب الجنب یخرج ویمشی فی السوق وغیره.