باب ۳۵: مکروه و ناپسند بودن توقع از دیگران
۶۱۷- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ ج: مَا یَزَالُ الرَّجُلُ یَسْأَلُ النَّاسَ حَتَّى یَأْتِیَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ لَیْسَ فِی وَجْهِهِ مُزْعَةُ لَحْمٍ» [۶۷۳].
یعنی: «عبدالله بن عمر گوید: پیغمبر جفرمود: کسانى که با وجود نداشتن نیاز شدید از گدایى و توقع دست بردار نیستند، در روز قیامت به حالتى زنده مى‌گردند که حتّى یک تکه گوشـت بر صورتشـان باقى نیست»، (یعنى گداپیشه‌ها همچنانکه در دنیا پست و بى‌ارزش هستند و آبرو و کرامت و شرافت انسانى را از دست داده‌اند، و به صورت موجودى تنبل و بى‌خاصیت در آمده‌اند در قیامت نیز شرمنده و رو سیاه مى‌باشند و بر دیگران لازم است به این گونه افراد حرفه‌اى کمک که اعانه به معصیت استیعنی: ننمایند).
۶۱۸- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَس، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: لأَنْ یَحْتَطِبَ أَحَدُكُمْ حُزْمَةً عَلَى ظَهْرِهِ خَیْرٌ مِنْ أَنْ یَسْأَلَ أَحَدًا فَیُعْطِیَهُ أَوْ یَمْنَعَهُ» [۶۷۴].
یعنی: «ابو هریره گوید: پیغمبر جفرمود: اگر هریک از شما کوله بارى از هیزم جمع کند و آن را محکم بر پشت خود قرار دهد (و در بازار آن را بفروشد) خیلى بهتر از آن است که از کسى چیزى به عنوان توقع درخواست کند فرق نمى‌کند آن چیز را به او بدهد یا ندهد»، (چون توقع هرچه باشد بد است).
[۶۷۳]- أخرجه البخاری فی: ۳۴ كتاب الزكاة: ۵۲ باب من سأل الناس تكثرًا. [۶۷۴]- أخرجه البخاری فی: ۳۴ كتاب البیوع: ۱۵ باب كسب الرجل وعمله بیده.